Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Szkoła Frankfurcka i przyszłość kultury. #1

Po drugiej wojnie światowej, w latach pięćdziesiątych rdzeń grupy powrócił do Niemiec, by wznowić to co zostało zatrzymane przez dojście Hitlera do władzy. Instytut rozpoczął badania dla dowództwa sił alianckich w Niemczech HICOG (1954), badając świadomość polityczną i nastroje społeczne (wykazali, że Niemcy są nadal nacjonalistami i mają skłonności faszystowskie) jak również podjął prace analityczne relacji społecznych w zakładach pracy (m.in ManessMann, Fundacji Rockefellera) oraz świadomości politycznej studentów. Poprzez badania dla rewitalizujących się grup komunistycznych w Niemczech pomogli SPD dojść ponownie do władzy, jednocześnie zmieniając profil partii z komunistyczno-marksistowskiej na socjal-demokratyczny. Partie komunistyczne zostały w 1956 roku zakazane przez sąd konstytucyjny, więc wystarczyło zmienić nazwę by dalej kontynuować swoją aktywność. Podobne zabiegi stosowała Grupa Frankfurcka z własnymi publikacjami zmieniając ich treść w zależności od kraju w którym były wydawane. Grupa stała się tym samym odpowiedzialna za wspieranie wielkiego biznesu, komunistów, instytucji rządowych, i jak dalej zobaczymy masowej kultury w Niemczech.

Po powrocie do Niemiec, Adorno zaangażował się we wspieranie awangardowych nurtów (brał udział w Darmstadt International Vacation Courses) w muzyce powiązanych ze Szkołą Wiedeńską i później szkołą Darmstadt. Jego “Filozofia nowej muzyki” stała się kluczowym elementem filozoficznym, ukierunkowując rozwój powojennej muzyki, która zaczęła brnąć w kierunku racjonalnej totalnej organizacji stając się systematycznie coraz bardziej radykalną, zawierając w sobie m.in. elementy dadaizmu, buddyzmu Zen dążąc w kierunku “usystematyzowanego chaosu”.

Przykład nowego nurtu promowanego przez Szkołę:


W dziedzinach literatury wspierano promocję prac Hölderlina (1770-1843) (znającego Hegla i o którym pozytywnie wypowiadał się Nietzsche i Benjamin) jako punkt wyjścia, ze względu na neologiczny (nowomowa), fragmentaryczny, schizofreniczny (Hölderlin był chory psychicznie), dekompozycyjny charakter jego dzieł. Chodziło o dekompozycje i niszczenie języka, by codzienny język komunikacji był najpierw zniszczony następnie zreifikowany w nowy język (nowo mowę), i był przyjęty przez masy.

W malarstwie podążały za tym nurtem szkoły takie jak prymitywizm, kubizm, abstrakcjonizm, socrealizm. Również surrealizm był elementem zmian kulturowych, o którym Adorno pisał "Nowy występek właśnie się narodził, kolejny szał został dany ludzkości: Surrealizm, dziecko szaleństwa i mroku [...] Ten występek zwany surrealizmem polega na niekontrolowanym, namiętnym wykorzystywaniu narkotyku obrazu lub raczej niekontrolowanej prowokacji obrazu dla własnego dobra... Cudowna dewastacja! Zasada narzędzia stanie się obca dla wszystkich tych, którzy praktykują ten doskonały występek. Dla nich duch ostatecznie przestanie się stosować. Ujrzą jego nawracające granice, będą dzielić to zatrucie z tymi, których świat zalicza do marzycieli, jak i niezadowolonych. Młodzi ludzie poświęcą się tej poważnej i bezowocnej grze w pasji porzucając rzeczywistość. Będzie wypaczać ich życie." Przede wszystkim jednak dadaizm (antysztuka) był pełnią realizacji założeń Szkoły Frankfurckiej kompletnie równając z ziemią pojęcie sztuki w klasycznym rozumieniu tego słowa, gdzie pisuar stał się dziełem sztuki, podobnie jak akty publicznych kastracji czy wylewania na publiczność ekskrementów. Była to jedna z tych form "sztuki", której nikt nie chciał i która została odrzucona na początku XX wieku, a jednak, po wojnie była promowana odgórnie na całym świecie i później kompletnie eksplodowała poprzez mass media.




W latach 60-70 Szkoła Frankfurcka, jako zaplecze teoretyczne komunistów stała się częścią protestów, które zamieniły się m.in. w rewolty studenckie, wojnę partyzancką (obejmującą m.in. zamachy). W tamtym czasie wydawało się, iż wdrażana jest w życie rewolucja Marksistowska.



Protesty organizowane były przeciwko wojnie w Wietnamie, oraz optowały za reformami społecznymi, które jak potem się okazało otworzyły drogę na pełną rewolucję kulturalną, rewolucję seksualną i atak na zachodnie wartości. Teorie opracowywane od lat dwudziestych ostatecznie zostały wdrożone na Zachodzie w życie począwszy od przełomu lat 1960-70.

Filozofia grupy.
Dla rewolucjonistów XVIII i XIX wieku utopijny socjalista Henri de Saint-Simon dostarczył wizję materialnego raju na ziemi, natomiast Friedrich Hegel metodologię jak go zrealizować w praktyce. Ruch lewicowego Hegelianizmu nazywany był często zhegelianizowanym- saintsimonizmem. Hegel ze swoją koncepcją nowego boga “Ducha Świata” twierdził, że indywidualna walka z “alienacją”, miała bezpośrednie odniesienie do historii, która na zmianę migruje pomiędzy separacją a pojednaniem. Teza generuje antytezę i jest rozwiązana przez wyższą konkluzję- syntezę. Młodzi intelektualiści XVIII wieku byli zafascynowani tym, że ich własne intelektualne życie i personalna alienacja stawiała ich w bliskiej relacji z “Duchem Świata”, dając silny impuls do poszukiwań jak naprawdę działa historia poprzez wykorzystanie dialektycznej metody. To właśnie pchnęło rewolucjonistów na całym świecie do przejścia od “emocji, przez myśl do akcji” (metodologia opisana przez Augusta Cieszkowskiego potem Nicholasa Ogareva i finalnie przez Karola Marxa), lub wzniecenia “socjalnej rewolucji” (Bogdan Jański) dla stworzenia globalnego rządu “Uniwersalnego Rządu Ludzkości”, lub jak pisał w 1843 roku B.F. Trenowski, który stworzył słowo “cybernetyka” do opisania nowej formy społecznej technologii, która jak wierzył przemieni ludzkie warunki istnienia. Powstała w tamtym czasie pośród młodych Hegelianistów mentalna i duchowa rewolta i rewolucyjna wiara, że zniszczenie ówczesnego porządku i państw przyniesie wolność. W tamtym okresie do ruchu Młodych Hegelian należał także wprowadzony do grupy przez Cieszkowskiego, Mojżesz Hess (twórca Syjonizmu, którego Engels nazywał “pierwszym komunistom w partii”), który przedstawił w 1843 roku Marxa Engelsowi.

Cały ruch Młodych Hegelianistów, jak również Młodej Polski, podobnie jak Młodych Niemiec, Młodej Europy, Młodych Włoch, Młodej Bośni (odpowiedzialni za zabicie Franciszka Ferdynanda), Młodych Turków, Młodej Rosji itd był pod kontrolą Giuseppe Mazziniego, masona działającego pod bezpośrednimi rozkazami brytyjskiej admiralicji. Cała ta siatka była własnością wywiadu brytyjskiego, wykorzystywaną wcześniej do wprowadzenia Wiosny Ludów (1848-49), które to wydarzenie oczywiście pominęło Wielką Brytanię, a w Polsce objęło organizację powstania wielkopolskiego przez m.in hegelianitsę Karola Libelta.


Elementy tej siatki posłużyły później do utworzenia globalnego ruchu komunistycznego opracowanego w Anglii przez Ligę Sprawiedliwości i od 1850 będącego centrum Londyńskiego Komitetu Centralnego. Dlatego właśnie również Fabiański Socjalizm mógł bez przeszkód powstać w Wielkiej Brytanii za zgodą Brytyjskiej Królowej. Nie istniało żadne zagrożenie, iż ta grupa obali porządek w kraju i rozpocznie rewolucję proletariacką ponieważ była organizowana przez Brytyjski wywiad i jego celem było obalanie innych krajów czy władców. Podobnie późniejsza migracja Szkoły Frankfurckiej do Wielkiej Brytanii i USA witana była z otwartymi rękami.

Po publikacji Manifestu Komunistycznego w 1848 roku, Marksizm koncentrował się na politycznych i ekonomicznych działaniach. Jego atak na Zachodnią kulturę przeniósł się do drugiego etapu. Dopiero w 1920 roku, Marksizm metodologicznie zaczął ponownie czerpać z pomysłów Marksa z 1843 roku.

Wracając do Szkoły Frankfurckiej rozpoczynającej swoją działalność z grubsza sześćdziesiąt lat po pracach Marksa, Zachodnia cywilizacja składała się z wielu “pomieszczeń”- moralność, która wywodzi się z religii, rodzina, szacunek dla przeszłości, jako przewodnik do przyszłości, krępowanie najpodlejszych instynktów ludzkich oraz społeczne i polityczne organizacje, które gwarantują wolności bez licencjonowania. Z tych pomieszczeń największą przeszkodą do sforsowania były dwie- Bóg i rodzina. To była wiadomość od Marksa z 1843 r., zanim rozpoczął swoją pseudonaukową historię gospodarczą, w której żądał ateizmu i ataku na Chrześcijaństwo i Boga. Po nim, dla przykładu T. Dezamy żądał zastąpienia kościoła katolickiego  “organizacją uniwersalnego dobrego samopoczucia”, pisząc “[proletariusze] powróćcie w wir egalitarnego kościoła, poza którym nie może być zbawienia”. Wezwanie Marksa domagało się zatem bezwzględnej krytyki wszystkiego, co istnieje, a zwłaszcza religii, nauki i rodziny. Do tego wachlarza Szkoła Frankfurcka dodała również, skrępowanie odwiecznego problemu - ludzkiego dążenia do dominacji nad środowiskiem. Gdy realizując te dążenia zachodni człowiek zostanie "wyzwolony" z jego człowieczeństwa i zakorzeni się w bagnie, powstanie nowe, poprawne politycznie społeczeństwo. Według tej linii rozpoczęła prace Szkoła Frankfurcka, atakując wszystkie elementy społeczeństwa, które trzymają je razem jednocześnie promując redefinicję tych elementów. Jak pisał Marcuse: “Można słusznie mówić o rewolucji kulturalnej, ponieważ protest jest skierowany w stronę całego establishmentu kulturowego, w tym moralności istniejącego społeczeństwa. [...] jest jedna rzecz, którą możemy powiedzieć z całą pewnością. Tradycyjna idea rewolucji i tradycyjna strategia rewolucji została zakończona. Te pomysły są staromodne [...] to co musimy podjąć to jest rodzaj dyfuzji i rozproszenia, rozpad systemu." W ten sposób Saint-Simon, Hegel i Marks znaleźli  przedłużenie swych idei w Szkole Frankfurckiej, która uczyniła z nich naukowy system "rewolucji kulturalnej".

Przyszłość kultury.
Według Horkheimera i Adorno całość filozofii Szkoły Frankfurckiej opierała się na założeniu, że realne oświecenie społeczeństwa nigdy nie nastąpiło i nawet jeśli było powszechnie opisywane i przyjęte historycznie było zasłoną. Definiowali je jako burżuazyjne oświecenie, jako dominację człowieka nad naturą. Prawdziwe oświecenie możliwe jest tylko wtedy kiedy społeczeństwo skonfrontuje się ze swoim cieniem, a myśl będzie podporządkowana naturze.

Wnikliwa analiza rzeczywistości w czasie działania grupy i dogłębne sformułowanie diametralnych skrajności w sztuce pozwoliły na zdefiniowanie dwóch głównych kierunków dialektyki: masowej sztuki i sztuki awangardowej. Masowa sztuka Zachodu jak definiowano była upadkiem sztuki, która stała się przedmiotem konsumpcji podobnie jak każdy inny produkt. Rewolucyjny ruch awangardowy, radykalna muzyka stała w opozycji do masowej, represyjnej kultury i została zdefiniowana jako ratunek dla sztuki. Adorno pisał “Stare ograniczenia formy stoją jako alegorie nie wobec tego co było, ale tego co ma nadejść... Oba występują, być może, w muzyce Mahlera: w rozpadającej się alegorii rozciągniętej poza jej granice, końcowy gest Lucyferiańskiego buntu w rzeczywistości może oznaczać pojednanie, a dla tych, którzy pozbawieni są nadziei, płomienie zniszczenia buchające w pobliżu, mogą w rzeczywistości być świecącym na nich odległym światłem zbawienia.” Dla Marcuse również istniał tylko jeden wybór: albo twierdząca kultura w jej burżuazyjno-idealistycznych i faszystowsko-bohaterskich formach lub prawdziwa transcendencja kultury w formie rzeczywistości, która byłaby “tańcem na wulkanie, śmiechem w pośrodku smutku, grą ze śmiercią". Obrany kierunek kazał więc wykorzystując intelektualistów konfrontować ludzi z ich najbardziej mrocznymi elementami, dla uzyskania celu “rewolucji kulturalnej”. W ramach tego kierunku György Lukács stworzył koncept “rewolucji i erosa”, aby wykorzystać seksualne instynkty jako instrument wyzwolenia, który Wilhelm Reich zdefiniował jako wolną seksualną ekspresję dla leczenia bolączek psychicznych, wyzwolenie się od wszelkich represji a nawet neuroz poprzez seks. Grupa definiowała, postęp kultury, jako odpowiedzialny za coraz szersze represje i dominację nad naturą. Postęp ten osłabił erotyczne komponenty instynktownej energii człowieka wzmacniając destruktywne. Dla społeczeństwa nie mającego iść w kierunku faszyzmu, wzmocnienie obrony przed destruktywnymi elementami było istotne, i możliwe tylko poprzez wzmocnienie instynktów seksualnych. Tylko eros jak twierdzili może efektywnie skrępować destruktywne tendencje.


CZYTAJ DALEJ>>>


|  Pornografia i wojna kulturowa.   |  Polski rząd z ONZ będzie promował pedofilię.  |  Demokracja= deprawacja?  |  Pozwólmy na seks 13 latkom, mówi prawnik i zakończmy "polowanie na czarownice".   |  UNESCO. Droga do posthumanistycznego piekła.  |  ONZ tresuje dzieci by akceptowały aborcję.   |  ONZ promuje aborcję jako kluczowy element w walce z emisjami CO2.   |  Przymusowa aborcja w Chinach sponsorowana przez USA i ONZ.   |  ONZ i Bank Światowy naciskają suwerenne kraje do przyjęcia dyktatu globalnej redukcji populacji.  |  Attali: Nowy Porządek Świata. Spojrzenie w niedaleką przyszłość. #1   |  NSSM200. Skutki globalnego wzrostu populacji dla bezpieczeństwa USA.  |  Etycy argumentują, że zabijanie nowo narodzonych dzieci powinno być dozwolone.  |  Miliarderzy biorą populację na celownik.  |  Film: Neo-Eugenika. Wojna przeciw ludzkości.  |  Alan Watt. Nowy wspaniały świat i wielka globalna transformacja. #4 |  Śmierć na kołach: Holandia uruchomi mobilne kliniki eutanazji, aby uśmiercać ludzi w ich własnych domach.  |  Brytyjscy etycy chcą by kobiety rezygnowały z macierzyństwa, używając sztucznych łon.  |  Przejęcie kraju. Jak to działa?  |  Niewidzialna wojna- Wykład o procesach przejmowania krajów. Transkrypt  |