Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Wall Street i Rewolucja Bolszewicka. #2

American International Corporation (AIC).
American International Corporation (AIC) zostało utworzone 22 listopada 1915 roku w Nowym Jorku przez grupy interesu J. P. Morgana, z głównym udziałem National City Bank Stillmana i grupami interesu Rockefellera (dyrektorowie Walker, George H., Stillman, James A. Jr., du Pont, Pierre S., Vanderlip, Frank A., Rockefeller, Percy A., Lovett, Robert S.). Główne biuro AIC znajdowało się na 120 Broadway podobnie jak większość firm zaangażowanych w tą historię. W statucie spółka upoważniona została do angażowania się w każdy rodzaj biznesu czy też zakłady użyteczności publicznej na terenie dowolnego kraju świata. Celem korporacji było rozwiniecie krajowych jak i zagranicznych przedsiębiorstw, by doprowadzić do rozszerzenia amerykańskiej działalności za granicą oraz promowanie interesów amerykańskich, jak i zagranicznych banków, biznesu oraz inżynierii.

Centrum operacyjne AIC oraz innych firm zaangażowanych w promowanie i wsparcie rewolucji:

American International było w posiadaniu kilku spółek zależnych, miało znaczące udziały w jeszcze innych firmach i działało stale w obrębie innych firm na terenie Stanów Zjednoczonych i za granicą. Firma Allied Machinery Company of America została założona w lutym 1916 roku i cały kapitał zakładowy został przejęty przez American International Corporation. Wiceprzewodniczącym AIC był Frederick Holbrook - inżynier i były szef Holbrook Cabot & Rollins Corporation. W styczniu 1917 roku została utworzona firma Grace Russian Company, której wspólnymi właścicielami byli W.R. Grace & Co. i San Galli Trading Company w Piotrogrodzie. American International Corporation posiadało znaczące inwestycje w Grace Russian Company i miało wspólnego dyrektora w osobie Holbrooka. AIC inwestowało także w United Fruit Company, która była w latach 20. zaangażowana w rewolucje w Środkowej Ameryce. American International Shipbuilding Corporation - korporacja zajmująca się budową statków i stoczni, była w całkowitym posiadaniu AIC i podpisała znaczące kontrakty na okręty wojskowe z Emergency Fleet Corporation: pierwszy kontrakt był na pięćdziesiąt okrętów, potem nastąpił kontrakt na czterdzieści okrętów, a po nim jeszcze inny na sześćdziesiąt okrętów towarowych. American International Shipbuilding była największą pojedynczą firmą realizującą kontrakty dla amerykańskiej spółki rządowej Emergency Fleet Corporation. Inną firmą zarządzaną przez AIC była G. Amsinck & Co - spółka z Nowego Jorku, nad którą uzyskano kontrolę w listopadzie 1917 roku. Amsinck była źródłem finansowania dla niemieckiej siatki szpiegowskiej w Stanach Zjednoczonych. W listopadzie 1917 roku American International Corporation założyło i weszło w całkowite posiadanie Symington Forge Corporation, głównego rządowego podwykonawcy przemysłu hutniczego zajmującego się produkcją pocisków artyleryjskich. W konsekwencji American International Corporation miało znaczące udziały w kontraktach wojennych na terenie Stanów Zjednoczonych i za granicą. Miało jednym słowem swój interes w tym by kontynuowano I wojnę światową.

To co istotne to fakt, że aktywność AIC w dużej części opierała się na asystowaniu bolszewików w ich rewolucji, jak również budowaniu infrastruktury wydobywczej poprzez m.in. American Industrial Colony (AIK). W ramach tych działań m.in. pomiędzy 1921–1926 amerykańscy robotnicy i inżynierzy pracowali cały czas w Rosji budując okręg wydobywczy Kuzbas.

Szesnastego stycznia 1918 roku - prawie dwa miesiące po przejęciu Piotrogrodu oraz Moskwy, zanim część Rosji dostała się pod kontrolę bolszewików - William Franklin Sands, sekretarz wykonawczy American International Corporation przedstawił Sekretarzowi Lansingowi memorandum na temat rosyjskiej sytuacji politycznej. Chociaż bolszewicy sprawowali jedynie niestałą kontrolę w Rosji - i zaiste wiosną 1918 roku byli na drodze do utraty nawet tego - Sands napisał, że już (w styczniu 1918 roku) Stany Zjednoczone zwlekały zbyt długo z uznaniem “Trockiego”. Dodał także, że “jakikolwiek grunt, jaki mógł zostać utracony, teraz powinien być odzyskany, nawet kosztem drobnego osobistego triumfu Trockiego.”

Sands następnie omówił sposób w jaki Stany Zjednoczone mogłyby nadrobić stracony czas, porównując rewolucję bolszewicką do “naszej własnej rewolucji” i wnioskując “mam wszelkie powody aby sądzić, że plany administracyjne względem Rosji uzyskają każde możliwe wsparcie ze strony kongresu i spotkają się z serdeczną aprobatą opinii publicznej w Stanach Zjednoczonych.”

W skrócie Sands - sekretarz wykonawczy korporacji, której skład dyrektorski był najbardziej prestiżowy na Wall Street zapewnił w zaledwie kilka tygodni po rozpoczęciu rewolucji stanowcze poparcie dla bolszewików i rewolucji bolszewickiej oraz jako dyrektor Banku Rezerwy Federalnej Nowego Jorku Sands wniósł wkład 1 miliona dolarów dla bolszewików.

W 1918 roku Sowieci zajmowali niewielką część Rosji i stali przed szeregiem wewnętrznych i zewnętrznych problemów. Aby podbić resztę kraju potrzebowali zagranicznego uzbrojenia, importowanej żywności, zagranicznego finansowego wsparcia i dyplomatycznego uznania, a przede wszystkim zagranicznego handlu. Aby pozyskać dyplomatyczne uznanie i zagraniczny handel Sowieci musieli najpierw ustanowić zagraniczne przedstawicielstwa; z kolei przedstawicielstwa wymagały finansowania w złocie lub zagranicznej walucie.

Pierwszym krokiem było ustanowienie pod przewodnictwem Ludwiga Martensa sowieckiego Biura w Nowym Jorku. W tym samym czasie poczyniono wysiłki by na zakup odpowiednich towarów przerzucić fundusze (carskie złoto) do Stanów Zjednoczonych i Europy. Na marginesie należy wspomnieć, że carskie setki milionów w złocie poinwestowane w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Francji zostały przejęte przez te prywatne banki. Złoto pozostałe w Rosji zostało przetransportowane na Zachód niedługo później. By dokonać przerzutu funduszy w Stanach Zjednoczonych wywarto nacisk celem pozyskania uznania dyplomatycznego sowietów lub uzyskania licencji na eksport niezbędnych towarów do Rosji.

Nowojorscy bankierzy i prawnicy zapewnili w pewnych sprawach znaczące, a w pewnych sprawach wręcz decydujące wsparcie. Kiedy profesor Jurij Władimirowicz Łomonosow - rosyjski ekspert techniczny sowieckiego Biura potrzebował przesłać fundusze od szefa sowieckiej agentury w Skandynawii - prominentny prawnik z Wall Street przyszedł mu z pomocą̨, wykorzystując oficjalne kanały Departamentu Stanu oraz zastępcę Sekretarza Stanu jako pośrednika w tej sprawie. Kiedy miało dojść do przekazania złota do Stanów Zjednoczonych American International Corporation, Kuhn, Loeb & Co. oraz Guaranty Trust zażądały stosownych usług (przetopienia carskiego złota w nowojorskim porcie) i użyły swoich wpływów w Waszyngtonie aby ułatwić te działania. Co do kwestii uznania dyplomatycznego, to amerykańskie firmy wstawiały się przed kongresem i społeczeństwem, by zaaprobowali sowiecki reżim czerpiąc następnie potężne profity z tego faktu.

American International Corporation AIC z czasem zajęła się stałym (do lat 60.) wspieraniem sowieckiego molocha, który co dekadę miał poważne kryzysy ekonomiczne i technologiczne i znikał z mapy politycznej jako zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych. Od czasów Woodrowa Wilsona w ramach Specjalnych Funduszy Wojennych (Special War Fund) setki milionów dolarów wędrowały bez przerwy do Rosji w postaci amerykańskich towarów by wspierać amerykańską agenturę bolszewików w tym kraju. Fundusze te były szeroko omawiane podczas przesłuchań sejmowych komisji (patrz np. komisja 1919 r. ds. Rosyjskich Obligacji HJ 87 14.U5). American International Corporation absorbowało te fundusze i późniejsze od 1934 r. w ramach Lend Lease obsługiwanego przez Import Export Bank. W ramach pożyczek wysyłało do sowietów przede wszystkim sprzęt, i technologie pomagając w budowie kraju.

Podsumowanie.
W niniejszym artykule jedynie pobieżnie zarysowaliśmy całe zagadnienie pomijając wiele informacji, jednak ukazaliśmy co naprawdę działo się wokół Rewolucji Październikowej. Fundusze na powrót Lenina i jego grupy wysłanych do Rosji bolszewików zostały w części przelane przez sztokholmski Nya Banken, którego właścicielem był Olof Aschberg. Wykroczyliśmy daleko poza te dowody ustalając stałe stosunki łączące bolszewickiego bankiera Olofa Aschberga z kontrolowaną przez Morgana firmą Guaranty Trust Company z Nowego Jorku przed, w trakcie i po rewolucji. Za czasów caratu Aschberg był w Rosji agentem Morgana i negocjatorem rosyjskich pożyczek w Stanach Zjednoczonych; w 1917 roku Aschberg był finansowym pośrednikiem rewolucjonistów. Po rewolucji został on przewodniczącym Ruskombank - pierwszego sowieckiego międzynarodowego banku, podczas gdy Max May (będąc wiceprzewodniczącym kontrolowanego przez Morgana Guaranty Trust) został w tym samym banku dyrektorem i szefem działu współpracy z zagranicą. Przedstawiliśmy dowody bazujące na obszernej dokumentacji, ukazujące stałą współpracę pomiędzy Guaranty Trust Company a bolszewikami.

Dodatkowo istnieją dowody na przelewanie przez bankierów z Wall Street środków na cele międzynarodowej rewolucyjnej działalności. Dla przykładu istnieje oświadczenie (potwierdzone kablogramem) Williama Boyce’a Thompsona (dyrektora Banku Rezerwy Federalnej Nowego Jorku i dużego udziałowca w kontrolowanym przez Rockefellera Chase Bank oraz wspólnika finansowego Gugenheimów i Morganów) o tym, że wniósł on swój wkład finansowy w wysokości 1 miliona dolarów na rzecz rewolucji bolszewickiej i związane z nią cele propagandowe. Innym przykładem jest John Reed - amerykański członek komitetu wykonawczego III Międzynarodówki, który był finansowany i wspierany przez Eugene Boissevaina - prywatnego nowojorskiego bankiera i który był zatrudniony przez magazyn Metropolitan, należący do Payne’a Whitney’a. Whitney był w tamtym czasie dyrektorem Guaranty Trust. Śledząc fundusze Trockiego w Stanach Zjednoczonych dotarliśmy do ich niemieckich źródeł, jak dotąd zidentyfikowanych w Nowym Jorku. I chociaż nie znamy szczegółowych źródeł niemieckiego finansowania Trockiego, to z pewnością wiemy, że Von Pavenstedt - szef wypłat dla niemieckiego wywiadu w Stanach Zjednoczonych, był także starszym rangą wspólnikiem w firmie Amsinck & Co., której właścicielem była American International Corporation, także kontrolowana przez firmę J.P. Morgana.

Ponadto firmy zlokalizowane na Wall Street włączając w to Guaranty Trust, były zaangażowane w działania rewolucyjne Carranzy i Villi w Meksyku. Zidentyfikowaliśmy także dowody na istnienie dokumentacji, dotyczącej finansowania przez syndykat Wall Street w 1912 roku chińskiej rewolucji Sun Yat-sena. Rewolucja ta jest do dzisiaj określana przez chińskich komunistów jako prekursor rewolucji Mao w Chinach. Charles B. Hill prawnik negocjujący z Sun Yat-senem w imieniu syndykatu bankowego, był dyrektorem trzech spółek zależnych Westinghouse a Charles R. Crane z Westinghouse w Rosji był zaangażowany w rosyjską rewolucję.

Antonyemu Suttonowi, całkiem poza sferą finansową udało się zidentyfikować inny, może nawet bardziej znaczący dowód zaangażowania grup z Wall Street w sprawę bolszewicką. Amerykańska Misja Czerwonego Krzyża do Rosji była prywatnym przedsięwzięciem Williama Boyce’a Thompsona, który publicznie wyrażał stronnicze poparcie dla bolszewików.


Obecnie dostępne dokumenty Brytyjskiego Gabinetu Wojny stwierdzają, że brytyjska polityka została otwarta na reżim Lenina-Trockiego za sprawą bezpośredniej interwencji Thompsona u Lloyda George’a. Istnieje także kopia oświadczenia dyrektora Thompsona i zastępcy przewodniczącego Williama Lawrence’a Saundersa (obaj z Banku Rezerwy Federalnej z Nowego Jorku), mocno sprzyjających bolszewikom. John Reed był nie tylko finansowany przez grupy z Wall Street, ale był także stale wspierany w związku ze swoimi działaniami, nawet do tego stopnia, że w jego sprawie interweniował w Departamencie Stanu William Franklin Sands, będący sekretarzem wykonawczym American International Corporation. W sprawie Roberta Minora i jego podżegania do rewolucji jest kilka znaczących przesłanek wskazujących na interwencję pułkownika Edwarda House w kwestii jego uwolnienia. Sprawa Minora jest o tyle istotna, że projekt rewolucji bolszewickiej w Niemczech Williama Boyce’a Thompsona był projektem, który Minor wprowadzał w życie, kiedy został aresztowany w Niemczech. Kilku międzynarodowych agentów, na ten przykład Aleksander Gumberg pracował dla Wall Street oraz dla bolszewików. W 1917 roku Gumberg był przedstawicielem amerykańskiej firmy w Piotrogrodzie, pracował dla Amerykańskiej Misji Czerwonego Krzyża Thompsona oraz został szefem bolszewickiej agentury w Skandynawii, do czasu deportacji z Norwegii, a następnie został tajnym asystentem Reeve’a Schley’a z Chase Bank w Nowym Jorku, a potem Floyda Odluma z Atlas Corporation.

W dużej mierze działania na rzecz bolszewików mają swoje źródło pod konkretnym nowojorskim adresem, a mianowicie 120 Broadway, Nowy Jork. Dowody na to Sutton przedstawił w książce w zarysie, jednak nie ma żadnego powodu na taką koncentrację działalności pod jednym adresem oprócz jednego, że kwestia ta wydaje się być międzynarodowym odpowiednikiem twierdzenia Carrola Quigleya, że J.P. Morgan zinfiltrował krajową lewicę. Morgan jednak jak widzimy również zinfiltrował także globalną lewicę. Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku był zlokalizowany na 120 Broadway. Instrumentem wykorzystywanym dla probolszewickiej działalności był American International Corporation także zlokalizowany pod tym samym adresem. Już w parę tygodni po rozpoczęciu rewolucji Sekretarz Stanu Robert Lansing pytał AIC o opinię na temat bolszewickiego reżimu. Sands - sekretarz wykonawczy AIC ledwie powstrzymywał swój entuzjazm dla sprawy bolszewickiej. Ludwig Martens (pierwszy sowiecki ambasador) był wiceprezesem w firmie Weinberg & Posner, także zlokalizowanej na 120 Broadway. Guaranty Trust znajdowało się na 140 Broadway (zaraz obok 120 Broadway) a Guaranty Securities Co. także znajdowało się na 120 Broadway. W 1917 roku firma prawnicza Hunt, Hill & Betts znajdowała się także na 120 Broadway a członek tej firmy Charles B. Hill był negocjatorem podczas zawierania umów z Sun Yat-senem. Firma John MacGregor Grant Co., która była finansowana przez Olofa Aschberga ze Szwecji i Guaranty Trust znajdująca się na tzw. czarnej liście wywiadu wojskowego, także była zlokalizowana na 120 Broadway. Gugenheimowie i tzw. ciało wykonawcze General Electric (mające udziały w American International) także znajdowało się na 120 Broadway. Dlatego też nie powinno dziwić odnalezienie na najwyższym - trzydziestym czwartym piętrze tego samego budynku tak zwanego Klubu Bankierów.

Jak widać w tym przypadku mamy więc do czynienia z ponadnarodowym ogarniającym najważniejsze gałęzie gospodarki konglomeratem finansowo przemysłowym, który zrealizował rewolucję październikową.  Wszystkie opisane działania tej grupy spod 120 Broadway stworzyły podwaliny pod potężną współpracę pomiędzy anglo-amerykańskim sektorem finansowo-industrialnym a komunistami w Rosji. Współpraca ta trwała nieustannie aż do rozpadu ZSRR. Stworzone przez anglo-amerykański establishment komunistyczne władze gwarantowały kręgom wtajemniczonych firm monopol na sprzedaż technologii i sprzętu przez ponad 70 lat. Za tą technologię płacono niewolniczą pracą obywateli zniewolonego bloku komunistycznego w którym Polska uczestniczyła przez 50 lat. Technologie i ciągłe kredytowanie komunistycznego molocha z drugiej strony pozwalało na trzymanie całej Europy i większości świata w ciągłym stanie zagrożenia dodatkowo gwarantując sprzedaż amerykańskich produktów kompleksu przemysłowo-militarnego zagrożonym krajom.



Oczywiście tylko naiwny spodziewał by się, iż ta współpraca znikła po upadku ZSRR. Zaraz po przewrocie i dojściu do władzy Jelcyna proces został wznowiony na wielką skalę gdzie dla przykładu USA zainwestowało przez Export-Import Bank 2,3 biliona dolarów na budowę infrastruktury wydobywczej gazu i ropy w Rosji. Globalna rewolucja trwa zatem dalej.



KONIEC


|  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.1 Rosja 1920-1930  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.2 Rosja 1929-1945  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.3 Rosja 1945-1965   |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Antonym C. Suttonem cz.1 i 2   |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Anthonym C. Suttonem cz.3 i cz.4  |  Film: Wojna na sprzedaż. Wywiad z A.C. Suttonem.  |  Wall Street i dojście do władzy Hitlera.  |  Wall Street i Rewolucja Bolszewicka.  |  Anglo- Amerykański establishment.   |   Zachód, budowa Rosji i dojście do władzy Putina.   |