Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Fałszywi Polacy. Selman Rufin alias Dzierżyński. Prawica, Konserwatyści, Narodowcy etc. co to jest? #1

Kolejne posunięcie rzekomych nowożeńców jest jeszcze bardziej zaskakujące. Ta kobieta w ciąży, od razu po ślubie wraca do Warszawy, aby pracować w redakcji Czerwonego Sztandaru, oczywiście już jako kobieta zamężna, gdzie ją aresztuje policja i osadza w więzieniu. Syn rodzi się już w więzieniu po ok. 6-7 miesiącach. Kochający mąż zostaje przez cały czas w Krakowie. Smaczku całej sprawie dodają zawarte w pamiętnikach Zofii Muszkat opisy “męża” i ich porównanie z pamiętnikami towarzyszy partyjnych. Zofia o “swoim” mężu pisze: “Był jasnym szatynem z krótko ostrzyżonymi włosami, okrągłą bladą twarzą”. A towarzysze wspominają.: “wyraz jego twarzy niezmiernie surowy niemal ascetyczny." Przypomina to opis Jana Husa, prawdziwy i wytworzony przez angielskich przeciwników Katolicyzmu. Naprawdę Jan Hus był “małym człowieczkiem, beczką piwa na krótkich pałąkowatych nogach." A 300 lat później został przedstawiony jako angielski lord, wysoki, wyprostowany, z suchą niemal ascetyczną twarzą. Prawda, że opisy są bardzo podobne. No cóż taki typ urody męskiej był preferowany w XIX wieku, przez te kręgi.

Istnieje natomiast problem z kim naprawdę był ten ślub i czy wogóle ślub miał miejsce, jeżeli panna młoda podaje inny opis pana młodego aniżeli jego znajomi? Jeszcze ciekawiej wygląda sprawa kiedy porówna się wersje polską Wikipedii, przeznaczoną dla mniej wartościowego społeczeństwa z wersją oryginalną. Po pierwsze; ojciec przyszłego czerwonego kata miał nazwisko Rufin i był włoskim żydem przysłanym do imperium moskiewskiego. Mieszkał dopiero od 1875 roku w Oziembłowie w Puszczy Nalibockiej. W 1877 roku urodził sie tam Żelazny Feliks. Feliks miał ośmioro rodzeństwa. Jego siostra Wanda została przypadkowo zastrzelona przez Feliksa w dzieciństwie. Sprawa nie jest wyjaśniona bliżej. Historyk rosyjski Aleksiej Chromow potwierdza, że prawdziwe nazwisko kata było Rufin Selman, [wydawnictwo Progres 1985 Biografia Dzierżyńskiego]. Rufinowie kupili majątek Dzierżyńskich zesłanych na Sybir po powstaniu styczniowym. Było to zgodne z ukazem carskim zezwalającym donosicielom na zajmowanie części majątków powstańców. Dalszy los prawdziwych Dzierżyńskich jest nieznany.

Puszcza Nalibocka to ta sama w której w latach 40-tych działała banda braci Bieleckich. Ostatni z tej bandy w latach 90 został skazany na Florydzie na 90 lat za próbę wyłudzenia 250 000 dolarów od starszej pani, którą usiłowali zamknąć w Polsce w domu opieki. Wikipedia podaje miejsce urodzenia “Feliksa” Iwieniec 30 sierpnia 1877 rok [powiat Oszmina, gubernia wileńska]. Obywatelstwo carstwa moskiewskiego, a później Sowieckiego Sojuza. Miejscowość zmieniła nazwę po rewolucji. Ten sam okres jest opisywany zupełnie inaczej w innym informatorze: Dzierżyński często przyjeżdżał do Pilarów, ale do ich domu nie wchodził. Rozmawiał z nimi na dziedzińcu. “Bo to hrabiowskie progi - mówił - nie wejdę”. Nocował z chłopami, z parobkami w stodole. Bardzo to dziwne zachowanie rzekomego szlachcica. Takie działania agentów rozmaitej maści opisuje doskonale w książce pt. “ Żyd” Józef Ignacy Kraszewski. Rufin Selman - Dzierżyński posługiwał się pseudonimami: Jasek, Jakub, Pereplyolczik, Franek, Astronom, Józef, Domański. Był członkiem kilku komitetów rewolucyjnych. Feliks Rufina- Dzierżyński urodził sie w RZEKOMEJ polskiej szlachcie. Podkreślenie “Rzekomej” w Wikipedii. Poniżej “życiorys” Rufina wg obcojęzycznej Wikipedi.

“Był dosyć wysoki, szczupły, czynił wrażenie ascety, z twarzą ikony”. Otrzymał dyplom szkoły z następującymi ocenami: Boskie prawo-dobry, logika, łacina, algebra, geometria, matematyka, geografia, fizyka, historia [Rosji], francuski - zadawalający, rosyjski i grecki niezadawalający. Wyraźnie jest to sprzeczne z rzekomym bardzo dobrym wykształceniem podawanym w polskojęzycznych inforacjach o tym bandycie. Dwa miesiące przed ukończeniem szkoły został wydalony z gimnazjum. Już w 1896 roku, czyli mając 19 lat, był jednym z 15 delegatów na pierwszy kongres żydowskiej partii o nazwie Partia Socjaldemokratyczna MPZP. W 1897 roku wziął udział w II Zjeździe LSDP, gdzie odrzucono niepodległość. Po raz pierwszy w tym samym roku, został aresztowany w Kownie za udział w strajku. Nigdzie nie podaje się z jakich źródeł pochodziło finansowanie tego człowieka pokrywające koszty utrzymania i podróży. Jest to zresztą stały brak informacji przy podawaniu wszelkich życiorysów tzw. rewolucjonistów, czy raczej płatnych agentów. Z czegoś przecież musieli sie utrzymywać. A partie i składki dopiero tworzyli. Zresztą nigdy i nigdzie partie robotnicze nie utrzymywały się z własnych składek. W Polsce np. w okresie międzywojennym komuniści byli finansowani przez Komitern w wysokości ponad 300 zł miesięcznie. Przykładowo nauczyciel otrzymywał w tym czasie wynagrodzenie ok. 120 złotych miesięcznie.

W 1898 roku Feliks Rufin Selman został zesłany na 3 lata do Wiatki. W sierpniu 1899 roku został przesłany do Wilna. Jest jednym z założycieli SDKPiL w 1899 roku. Widać wyraźnie, że ten pobyt w więzieniu nie musiał być zbyt ostry skoro mógł zakładać w tym samym czasie partie. W 1900 roku zostaje ponownie aresztowany i osadzony w Cytadeli w Warszawie, a później zostaje przeniesiony do więzienia w Siedlcach. W 1902 roku zostaje zesłany na 5 lat w głąb Syberii do Wiliusk. Z wygnania uciekł do Łodzi [nie podaje się w którym roku]. Następnie enigmatycznie stwierdza się, że wyemigrował z kraju. Jak to możliwe, ze “wyemigrował” Ochranie uciekinier z zesłania. Ochranie, czyli tajnej policji, która rzekomo tak tępiła rewolucjonistów, nie wiadomo. Z Łodzi pojechał do Berlina, czyli innego państwa-Prus. Kto mu dał paszport i opłacił koszty podróży nie podaje się na wszelki wypadek. W Berlinie został wybrany na sekretarza Komitetu socjaldemokracji Róży Luksemburg i Jogicza Leo. Jak powszechnie wiadomo także “polskich” rewolucjonistów. I to tak sobie przyjeżdża nieznany człowieczek z innego państwa i od razu go wybierają obcy ludzie do naczelnych władz własnej partii? A podobno cuda się nie zdarzają. W Berlinie Feliks Rufin vel Krwawy zorganizuje wydawanie “Czerwonego Sztandaru” przez co zdominowuje SDKPiL. W 1903 roku zostaje wybrany do Zarządu Głównego tej organizacji. Oczywiście wszystko to przeprowadza bez pieniędzy. Proszę to sobie uzmysłowić, poprzez porównanie z możliwościami zakładania tajnych drukarni w okresie Stanu Wojennego w latach 80-tych, czyli 100 lat później. Możliwości techniczne były 100 razy większe, a pomimo to drukarnie likwidowała bezpieka bardo szybko.

Potem przebywał w Szwajcarii, jak wiadomo w państwie wszelkiego rodzaju rewolucjonistów bolszewickich i bardzo tanim w utrzymaniu. Tam zmarła na gruźlicę jego narzeczona Jlia Goldman w 1904 roku. Oczywiście nadal brak jakiejkolwiek wzmianki o dochodach. Kolejne podróże po EUROPIE [KOSZTY] i kolejne aresztowanie w końcu 1906 roku, w Warszawie. Zwolniony został już w czerwcu 1907 roku za “kaucją”. Kto zapłacił nie wiadomo.

W kwietniu 1908 roku zostaje po raz kolejny aresztowany i w 1909 roku zesłany do Gubernii Jenisiejskiej na Syberi. W 1910 roku ucieka z powrotem do Warszawy. W tym samym roku dochodzi do dziwnego ślubu w Krakowie z Zofią Muszkat, będącą w ciąży. W Krakowie czyli w innym państwie. Dlaczego? Dziwnego chociażby z tego powodu, że wszystkie opracowania wspominają o nim podkreślając ślub kościelny. Jak wiadomo, nigdy to małżeństwo tak naprawdę nie funkcjonowało.

Zofia Muszkat została aresztowana w 1911 roku i zesłana na pobyt stały na Syberię. Dziecko urodzone po 6-7 miesiącach od daty ślubu w więzieniu, pozostało w Warszawie. Dziwne, że matka zostawia tak małe dziecko? “Feliks” aresztowany po raz kolejny w 1912 roku spędza 4.5 roku w więzieniach carskich. Uwolniony w 1917 roku po rewolucji lutowej. Od razu w tym samym roku wstąpuje do partii bolszewickiej. Zupełnie inaczej okres ten jest pisany w książce wydanej przez Wojskową Akademię Polityczną. 01 września 1912 roku Dzierżyński został po raz szósty aresztowany. W wyniku tego aresztowania spędził dwa lata w znanym mu już X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Aresztowanie uniemożliwiło współpracę z Goldmanem vel Leninem, który w latach 1912 - 1914 przebywał w Krakowie w Białym Dunajcu. Po rozprawie 29 kwietnia 1914 roku został Dzierżyński skazany na 3 lata katorgi. W związku z wybuchem wojny deportowano go do Orła w głębi Rosji.

Już w kwietniu 1917 roku “wstąpił”, do Moskiewskiego Komitetu bolszewików, a potem do komitetu Wykonawczego. [Bo to, jak wiecie, do Komitetu to się tak wstępowało na piwko]. Następnie został wybrany do Komitetu Centralnego. Pełnił aktywną rolę w Wojskowym Komitecie Rewolucyjnym w Petersburgu. W dniu 20 grudnia 1917 roku postawiono go na czele Wszechrosyjskiej Nadzwyczajnej Komisji do Walki z Kontrrewolucją i sabotażem - Czeka. Czeka podjęła zdecydowaną walkę z przeciwnikami politycznymi mordując bez jakiegokolwiek sądu dziesiątki, setki tysięcy ludzi. Wg słów Rufina Selmana- Dzierżyńskiego “Czerwony Terror polega na eksterminacji ludzi na podstawie ich przynależności klasowej”.

Poniżej kilka zdań na temat działalności Czeka w pierwszych latach po jej utworzeniu.
“Pod koniec 1920 roku w Rosji sowieckiej były już 84 obozy koncentracyjne, w których trzymano około 50 tysięcy więźniów. W 1923 roku liczba łagrów wzrosła do 315, a więźniów – do 70 tysięcy. Z roku na rok te liczby rosły, aby w rekordowym, 1950 roku, poziom 2,6 miliona osób uwięzionych osiągnąć w tym samym czasie."

"Czeka składała się z więcej niż 50 procent syjonistów, 25 procent miało rosyjskie nazwiska. Jej
głównym działaniem było terroryzowanie społeczeństwa w celu tłumienia wszelkiego oporu. Czeka
często aresztowała całe rodziny, torturując dzieci na oczach ich rodziców i żony przed swoimi
mężami. Bolszewicy Bela Kun (Aaron Kohn) i Róża Zemlyachka (Róża Zalkind) topili na Krymie
oficerów rosyjskich w barkach. Na przykład czekista Michaił Kiedrow (Zederbaum) utopił w ten sposób
1.092 oficerów na Morzu Białym. Czekiści uwielbiali torturować swoje ofiary. Kapłani w Chersoniu byli ukrzyżowani. Arcybiskup książę Andronnikow w Permie miał wydłubane oczy, a uszy i nos odcięty. Byli Czekiści, którzy rozcinali ofiarom brzuchy, wyciągali jelito cienkie, przybijali je do słupa telegraficznego i batem zmuszali ofiarę do biegania wokół słupa nawijając całe jelito. Oczy dostojników kościelnych były wydłubane, ich języki obcinane, a oni pochowani żywcem. Biskupa Woroneża gotowano żywcem w dużym garnku, potem mnisi, z rewolwerami przystawianymi do głów, byli zmuszeni do picia „wywaru”. W Charkowie więźniowie byli skalpowani. W Carycynie (od 1925 od 1961 roku – Wołgograd) i Kamyszynie (województwo wołgogradzkie) ręce amputowano piłą. W Połtawie i Kremchugu – ofiary nabijano na pal. W Odessie, zatrzymani ludzie byli żywcem paleni w piecach lub rozrywani na kawałki. W Kijowie ofiary zamykano w trumnach z rozkładającymi się ciałami i grzebano żywcem. W Woroneżu ofiary tortur były wsadzane do beczek, z wbitymi do wewnątrz gwoździami, a następnie toczonymi. Nie zapomniano o topieniu ludzi w barkach. W ten sposób na przykład w maju 1920 roku w Morzu Białym zatopiono 230 księży katolickich narodowości polskiej i litewskiej. Przed zatopieniem duchownych skalpowano, przybijano na krzyżach do pokładu i łamano ręce i nogi. Wymaga podkreślenia fakt, że takie zezwierzęcenie, taka straszliwa pogarda wobec człowieka były charakterystyczne dla cywilizacji azjatyckich, a zupełnie nie spotykane w cywilizacji łacińskiej."

„Tam, gdzie panuje władza bolszewików, Kościół chrześcijański jest prześladowany z większym okrucieństwem niż podczas trzech pierwszych wieków chrześcijaństwa” – tak w skierowanym do
Papieża Benedykta XV telegramie z 7 lutego 1919 roku pisali dwaj biskupi prawosławni – Sylwester z Omska i Beniamin z Sybirska (Syberia). „Polak Katolik” 10.03.1919 roku.

"W ciągu pierwszych dwu lat od rozpoczęcia akcji Goldmana-Lenina zostało zamordowanych 32
arcybiskupów i biskupów. Przed śmiercią byli torturowani, np. metropolitę petersburskiego Beniamina
Plewano, na mrozie polewano wodą, aż zmienił się w sopel lodu, potem go utopiono. Biskupa
tobolskiego Hermogena, który dobrowolnie pojechał z carem Mikołajem II na zesłanie, przywiązano
do kół zamachowych parostatku. Zginął rozszarpany. Biskupa Andronika zakopano żywcem.
Arcybiskupa czernihowskiego Wasilija ukrzyżowano, a następnie spalono. Metropolitę kijowskiego
najpierw wykastrowano, a następnie zamordowano." (Igor Bunin, Poligon szatana Warszawa 1996)

“Zbrodnia na Morzu Białym 1940”.


Jak widać z powyższego fragmentu Czerwony Kat się bardzo starał.

Błędne jest twierdzenie polskojęzycznych informatorów jakoby Czerwony Kat był jednym z najstarszych bolszewików i “znajomym Lenina”. Bolszewikiem stał sie dopiero w 1917 roku. Z Leninem - Goldmanem spierał się często np. podczas podpisywania pokoju w Brześciu. Rozmowy bolszewicko- niemieckie miały miejsce od 16 grudnia 1916 roku . W Brześciu stacjonowało Oberkomando der Ost czyli Naczelne Dowóctwo Niemieckie. Różnice zdań spowodowały zawarcie tylko jednego układu o działaniach przeciwko Polsce. Ustalono, że obie wysoko umawiające się strony, będą przeciwdziałały rozwojowi polskiej gospodarki i będą przeszkadzały w ustalaniu polskich granic.

Druga konferencja doprowadziła do podpisania umowy o tępieniu Polskiej Organizacji Wojskowej. Wraźnie zaznaczono: do fizycznej likwidacji włącznie. W tej samej delegacji bolszewickiej byli także inni “rewolucjoniści” np. Mojżesz Uricki nazywany rzeźnikiem Piotrogrodu, ówcześnie naczelny dowódca band przekształconych później w Armię Czerwoną. Już 17 listopada 1918 roku, 6 dni po oficjalnym powstaniu państwa polskiego, Lenin -Goldman podpisuje rozkaz dla Armii Zachodniej [Czerwonej], [w owym czasie 3 dywizje ok. 18 000 ludzi] ataku na Polskę. Dowódcą był niejaki Miasznikow. Można ten atak uznać za oficjalne rozpoczęcie wojny polsko- bolszewickiej, a nie jak obecnie się twierdzi rok 1920. Ale to już inna historia. Warto tylko przypomnieć rajd szwadronów jazdy Braci Dąbrowskich na tyłach garnizonów sowieckich. Przez dwa tygodnie dowodzone przez Braci Dąbrowskich oddziały zdobywały miasta, znikały i przedzierały się do Białegostoku

W dniu 12 stycznia 1919 roku Lenin podpisał plan operacji Wisła, czyli plan ataku na Polskę. W tym samym dniu została zamordowana przez oddziały specjalne. kochanka Aleksandra Helphanda – pseudonim Parvus - Róża Luksemburg i Libkneht. Zdjęcie Róży Luksemburg było podobno na biurku Rufina Selmana do końca jego działalności. Sowieci zostają powstrzymani 14 i 17 lutego pod Maniewiczami i Berezą Kartuską. W czasie kolejnego “rajdu” na Polskę w 1920 roku, Rufin Selman - Dzerżyński zostaje członkiem Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski w Białymstoku. Bardzo dobrze jest ta sprawa opisana w powieści W. Żeromskiego “Na plebani w Wyszkowie." Z “niewiadomych” powodów książka ta jest niewydawana w Polsce. A mogłaby być doskonałą lekturą szkolną. Aż do śmierci Rufin Selman - Dżierżyński był przede wszystkim sowieckim komunistą. Angielskojęzyczna wersja życiorysu nic nie wspomina o jego roli w czasie najazdów na Polskę w latach 1918 - 1920 i współpracy z Niemcami.

Wall Street i Rewolucja Bolszewicka:


OGLĄDAJ DALEJ>>>

Aleksander Izrael Łazariewicz Helphand pseudonim Parvus (ur. 27 sierpnia 1867 w miasteczku Berezyna w guberni mińskiej w rodzinie rzemieślnika żydowskiego, zm. 12 grudnia 1924 w Berlinie), działacz rosyjskiego i niemieckiego ruchu socjalistycznego, agent niemieckich służb specjalnych, inicjator i organizator przejazdu Lenina i Trockiego ze Szwajcarii do Rosji. Współorganizator bolszewickiego zamachu stanu w Rosji w 1917. Pod koniec życia opublikował na emigracji swoje wspomnienia. Wywiad niemiecki już w 1915 roku, za zgodą cesarza Wilhelma II, wdrożył tajny program „rewolucjonizacji i insurekcjonizacji, jego praktyczną realizacją zajmował się wydział IIIb niemieckiego Sztabu Generalnego. Celem programu było, poprzez aktywne wspieranie działalności bolszewików wymierzonej w carat, wewnętrzne osłabienie Imperium Rosyjskiego i jego armii, a po zwycięskiej rewolucji wyeliminowanie Rosji z wojny, co ułatwić miało zwycięstwo Niemiec na froncie zachodnim. Z kolei przemysł niemiecki miał uzyskać dostęp do bogactw naturalnych Rosji i jej zasobów gospodarczych”. – Wikipedia, hasło „Rewolucja październikowa”]
"Sprzedana Rewolucja. Jak Niemcy finansowały Lenina", Elisabeth Heresch, wyd. Bellona.

Tak więc nie ma żadnych podstaw aby uważać Feliksa Rufina Selmana za związanego w jakikolwiek sposób z Polską. W angielskiej Wikipedii, podobnie w rosyjsko - języcznej oficjalnie podaje się “sowiecki polityk i działacz”. Dlaczego więc 22 lata po "przemianach” nadal wciska się materiały WUMLU społeczeństwu?


CZYTAJ DALEJ>>>


|  Historia Polski, szczególnie XX wieku, w skrócie?  |  Film: Niewidzialna wojna. Wykład o procesach destabilizacji.   |  Nowy Porządek Świata a sprawa Polska.   |  Film: Sowiecka dywersja wolnej prasy.   |  Przejęcie kraju. Jak to działa?   |   Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.1 Rosja 1920-1930  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.2 Rosja 1929-1945  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.3 Rosja 1945-1965  |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Antonym C. Suttonem cz.1 i 2   |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Anthonym C. Suttonem cz.3 i cz.4  | Film: Wojna na sprzedaż. Wywiad z A.C. Suttonem.  |