Prison Planet

Obecna w polityce międzynarodowej problematyka ustanowienia rządu światowego jest procesem obliczonym na dekady. Ci którzy oczekują na ogłoszenie rządu światowego jutro lub za rok, z pewnością się nie doczekają. Ci którzy mówią, że to fantazja, albo może za 100 lat coś takiego będzie miało miejsce z pewnością nie doceniają sił rządzących światem i ich determinacji w budowie globalnego systemu.

Bez względu jednak na te skrajne przykłady, setki jeśli nie tysiące Think Tanków na całym świecie, sponsorowanych przez największe rządy, korporacje i międzynarodową finansjerę działa właśnie w tym kierunku. Nie należy więc przeceniać czy też nie doceniać tego procesu.



Jednym z największych Think Tanków Anglo-Amerykańskiego systemu jest Chatham House, działający w USA pod nazwą CFR (Council on Foreign Relations- Rada Stosunków Zagranicznych). Od prawie 100 lat ta organizacja wprowadza skutecznie globalny system (stworzyła najpierw Ligę Narodów a następnie ONZ), wierząc w możliwość jego zwieńczenia w formie rządu światowego. W zeszłym roku CFR zorganizowało grupę Council of Councils, która jest okrągłym stołem przedstawicieli głównych Think Tanków zajmujących się problematyką globalizacji. Z nowym rokiem przedstawili oni swoje opinie na temat wdrażania rządu światowego, który kryje się pod terminem ”globalnego zarządzania”, a jak powiedział Jacques Attali, globalista i doradca byłego prezydenta Francji Nicolasa Sarkozyego "Globalne zarządzanie jest jedynie eufemizmem dla globalnego rządu". Zapraszamy do zapoznania się tym materiałem.


Wyzwania dla globalnego zarządzania w 2013. (Okrągły Stół)
To podsumowanie jest pracą inicjatywy Rady Rad (Council of Councils), zbierającej od światowych ekspertów opinie na temat najważniejszych międzynarodowych wydarzeń. Od Irańskiego kryzysu nuklearnego do globalnych ekonomicznych problemów, nadchodzący rok będzie stawiał ciągłe wyzwania dla międzynarodowych organów zajętych utrzymaniem pokoju i dobrobytu. Eksperci z czterech czołowych Think Tanków rozważają te kwestie...

Michael Fullilove, Dyrektor Wykonawczy, Lowy Institute for International Policy.
Największym wyzwaniem globalnego zarządzania jest stworzenie współodpowiedzialności za najtrudniejsze problemy naszego post-jednobiegunowego świata. Duża część świata irytowała się ogromną względną siłą Stanów Zjednoczonych w pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu zimnej wojny. Wielu cieszyło się z poważnego przeliczenia się z siłami w kolejnej dekadzie. Jednak obecnie, więcej stolic musi przyjąć rolę "odpowiedzialnych podmiotów", do czego Pekin był przynaglany przez Roberta Zoellicka w 2005 roku.

Chiny są najpilniejszym przykładem kraju, który musi podjąć swoją rosnącą siłę na arenie międzynarodowej. Pekin jest bardzo aktywny w kontaktach ze społecznością międzynarodową na wiele pozytywnych sposobów, jednak do tej pory nie przyjął obowiązków ciążących na globalnej potędze i pielęgnowaniu międzynarodowego systemu, który ma nadzieję pomóc prowadzić. W Radzie Bezpieczeństwa ONZ i innych forach, Chiny są coraz bardziej chętne do przejęcia inicjatywy i zachowują się bardziej jak wielka potęga, z drugiej strony, pozostają wyłączone z problemów, które bezpośrednio nie dotyczą ich podstawowych interesów. Są w dużej mierze bardziej zajęte ochroną własnych interesów i ich sojuszników, niż projekcją własnych wpływów, czyli działaniami wzmacniającymi system międzynarodowy.

Irański program nuklearny jest tylko jednym z przykładów. Interesy Pekinu względem Iranu są oczywiście inne niż interesy Zachodu, jednak jako kluczowy gracz w politycznym i gospodarczym systemie międzynarodowym, nie przykłada on wystarczającej wagi do wielkiego ryzyka stwarzanego przez irańską bombę jądrową.

Chiny zmieniły sposób, w jaki prowadzą działalność, jednak nadal wąsko definiują swoje narodowe interesy, realizując je z bezkompromisową determinacją. Chiny chcą szacunku, ale nie obowiązków. Są niechętnie by wiązać swoją swobodę ruchu i podciągnąć ją pod instytucje międzynarodowe w sposób jaki Stany Zjednoczone zrobiły to po zakończeniu II wojny światowej, mimo iż w tamtym czasie względna potęga Waszyngtonu była znacznie większa niż obecnie Pekinu. Wraz ze wzrostem potęgi i bogactwa Chin, ich interesy będą się rozwijały. Polityka zagraniczna średniej mocy jest nieadekwatna dla wielkiego mocarstwa. Jeśli Chiny mają pomóc w rządzeniu systemem międzynarodowym, to ich wkład musi go wzmocnić. Z szacunkiem sugeruję, że Chiny i inne mocarstwa wschodzące muszą wypracować nową równowagę względem ich tradycyjnych problemów gospodarczych i bezpieczeństwa oraz szerszych imperatywów, które muszą teraz spełniać, w tym stabilnych stosunków między mocarstwami, nierozprzestrzenianiem broni jądrowej, a także rozwijaniem ich międzynarodowego prestiżu. Stosuje się tu stara zasada: z wielką potęgą przychodzi wielka odpowiedzialność.

Z drugiej strony, Zachód musi uważać na to czego sobie życzy. Kraje zachodnie chcą by wschodzące mocarstwa były bardziej odpowiedzialne i aktywne, co nie koniecznie im odpowiada, gdy takie pełnomocnictwa są bardziej asertywne. Amerykańscy urzędnicy, dla przykładu, często mówią, że Chiny powinny "wzmóc wysiłki". Jednak Chińska wizja "wzmocnienia wysiłków" nie będzie taka sama, jak Stanów Zjednoczonych. Jak czół by się Zachód, na przykład, względem wzrastających potęg wpychających się w bliskowschodni proces pokojowy, lub uczestniczących w "koalicji chętnych", która interweniowała by w innych krajach?

Innymi słowy, odpowiedzialność- i prerogatywy- partnerów są polem do interpretacji.

Richard N. Haass, przewodniczący Rady Stosunków Zagranicznych. CFR
Istnieje kilka kwestii, gdzie luka między istniejącymi globalnymi wyzwaniami oraz ustaleniami przeznaczonymi do zarządzania nimi pozostaje, mówiąc najdelikatniej, znaczna. Wynik tego w 2012 był wymowny: Syria sugerowała, że międzynarodowe wsparcie zasady R2P było głównie retoryczne, a stały postęp Iranu w kierunku realnego program nuklearny podkreślił liczne braki reżimu nierozprzestrzeniania broni jądrowej. W nowym roku te zagadnienia będą nadal stanowiły główne wyzwania. Tu jednak są trzy dodatkowe testy dla 2013:

Handel.
Runda z Doha jest prawie martwa. Są to niepokojące wieści zarówno ekonomicznie (handel jest głównym motorem wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy) i strategicznie (handel jest głównym środkiem odstraszającym przed lekkomyślnym polityczno-wojskowym zachowaniem, które zagraża korzyściom wynikającym z powiązań gospodarczych). Dodatkowo, pewnymi kwestiami, takimi jak dotacje rządowe należy się zająć na poziomie  międzynarodowym, w przeciwieństwie do regionalnego lub dwustronnego poziomu. Co jest więc potrzebne, to konsultacje pomiędzy wybranymi, rozwiniętymi i rozwijającymi się państwami, dające podstawę do globalnych negocjacji w sprawie usług, rolnictwa i subsydiów, w uzupełnieniu do bardziej tradycyjnej strategii handlowej.

Cybernetyka/internet.
Jest to, w pewnym sensie, najnowszy międzynarodowy dziki zachód. Biorąc pod uwagę tempo zmian technologicznych, nie dziwi brak sposobów na jego zarządzanie. W istocie, ta sfera jest reminiscencją pierwszych lat ery nuklearnej przed polityką kontroli zbrojeń wprowadzającą zasady kodeksu postępowania i limitów. Istnieje też ryzyko, że niektóre formy regulacji mogą być gorsze niż ich brak. Więc międzynarodowym wyzwaniem będzie to, aby jak najlepiej zachować swobodny przepływ informacji, ograniczając różne formy "cyber-agresji" bez oddania rządom krajowym licencji na ograniczenie przepływu informacji dla celów politycznych.

Klimat.
Staje się coraz bardziej jasne, że wysiłki na rzecz łagodzenia skutków nie tylko są niedostateczne, ale że różnica między tym co jest potrzebne a tym co może się zdarzyć, stale się poszerza. Perspektywy dla dobicia targu zdają się być tak odległe, podobnie jak w dziedzinie handlu i cyber rzeczywistości. To przemawia za opracowaniem wielostronnego podejścia dla rozwiązania tego problemu (np. spowolnienie wylesiania, zwiększanie zależność od energii jądrowej, współdzielenie technologii w celu promowania czystego węgla, wprowadzenie podatku węglowego, itp.), jak również zwiększeniem międzynarodowych wysiłków pomocy bezbronnym państwom w radzeniu sobie ze skutkami zmian klimatycznych, to znaczy, w adaptacji.

Co z tym klimatem? Globalny szwindel globalnego ocieplenia. Wykład Lorda Christophera Moncktona:


OGLĄDAJ DALEJ>>>

Jiemian Yang, prezes Szanghaiskich Instytutów Studiów Międzynarodowych (Shanghai Institutes for International Studies)
Wzmocnienie istniejących instytucji międzynarodowych jest niezbędne do realizacji prawdziwego globalnego zarządzania. Najczęściej, instytucje, takie jak ONZ, WTO, MFW i G-20 wydają się zbyt powolne i nieskuteczne w rozwiązywaniu najpilniejszych światowych problemów. Nadszedł czas, aby ich przewodnie zasady zostały rzetelnie wdrożone a istniejące ramy właściwie wykorzystane. Zamiast przedkładać więcej deklaracji, muszą mierzyć w działania przynoszące bardziej konkretne wyniki, w szczególności w obszarach promowania globalnego ożywienia gospodarczego i pomocy w rozwiązaniu kryzysu zadłużenia w strefie euro. W najbliższych latach, G-20 będzie musiało pokazać światu, że jest w stanie ewoluować w instytucję bardziej skuteczną i odpowiedzialną. Wielu również przygląda się czy ONZ będzie w stanie przyjąć na siebie rolę, kierowania działaniami w punktach zapalnych na całym świecie.

Powiązanym wyzwaniem jest to, iż społeczność międzynarodowa nie posiada koniecznego konsensusu dla opracowania koncepcji, norm, i podejścia w rozwiązywaniu problemów, zaczynając od niezliczonych spraw dotyczących bezpieczeństwa jądrowego do rosnącego wpływu mediów społecznościowych. Po pierwsze, główne mocarstwa często niechętnie angażują mniej prominentnych partnerów, co utrudnia stworzenie wspólnych wizji i wspólnych wysiłków. Ponadto, bardzo popierane "zarządzanie sieciowe" wśród podmiotów państwowych i różnych podmiotów niepaństwowych jest wdrażane powoli, ponieważ większość państwowych biurokracji, ze względu na wzgląd na siebie i bezwładność systemową, nadal preferuje formalne instytucje skupione na sobie. W związku z tym, nowe sposoby myślenia i mechanizmów funkcjonowania które są kluczowe dla globalnego zarządzania są trudne do opracowania.

Trzecie wyzwanie polega na wykorzystaniu regionalnych wysiłków do wspólnego działania na poziomie globalnym. Wiele krajów i regionów zniechęconych przez impas budowania globalnego zarządzania, kieruje się obecnie ku regionalnej i sub-regionalnej integracji, co wyjaśnia, dlaczego widzimy więcej regionalnych i sub-regionalnych umów dotyczących wolnego handlu. Jeśli w odpowiednim czasie taki trend nie będzie odwrócony, to nie zaistnieje globalne zarządzanie w jego prawdziwym znaczeniu.

Pomimo bezprecedensowych wyzwań dla globalnej społeczności w drugiej dekadzie XXI wieku, świat nie powinien się zniechęcić. Nadchodzący rok zapowiada świeży, polityczny i gospodarczy pęd, wraz z tym jak adaptują się nowi przywódcy, a ludzie na całym świecie w dalszym ciągu dążą ku większemu pokojowi, rozwojowi i współpracy.

Za sloganem "Wojna to pokój" CFR planuje następujące wojny/konflikty:


Igor Yurgens, prezes Instytutu Współczesnego Rozwoju (Institute of Contemporary Development).
W najbliższych latach społeczność międzynarodowa musi skonfrontować się z kompleksowym zestawem wyzwań w odniesieniu do bezpieczeństwa, ekologii i socjologii. Jesteśmy na prawdziwym rozdrożu i musimy wybrać między zrównoważeniem a dalszym spadkiem z drastycznymi konsekwencjami.

Zagrożenia bezpieczeństwa.
Dalsze pogorszenie sytuacji na Bliskim Wschodzie, podważa zasady globalnego zarządzania i jego skuteczności dla najbliższej przyszłości. Region boryka się z wieloma kwestiami, w tym autonomicznych działań wschodzących potęg, wzmacnianiem podmiotów niepaństwowych, oraz rozszerzaniem się dużych wojen domowych. Taktyczne interesy głównych graczy wykluczają wspólną dla wszystkich stron bazę dla podejmowania strategicznie istotnych decyzji, jak również zwiększa ryzyko otwarcia puszki Pandory problemów proliferacji broni Jądrowej z dramatycznymi konsekwencjami dla światowego bezpieczeństwa.

Brak odpowiednich możliwości rozwiązywania tych problemów grozi rozpoczęciem "efektu domina". Ponadto, nawet podczas postępów poczynionych w innych częściach świata, niezdolność wspólnoty międzynarodowej do radzenia sobie z wyzwaniami w tym regionie zagraża globalnemu zarządzaniu.

Przebieg wydarzeń przyspiesza. Najprawdopodobniej przyszły rok będzie punktem zwrotnym w kryzysie syryjskim. Ponadto sytuacja wokół prawdopodobieństwa wybuchu konfliktu z Iranem wraz z rosnącymi wewnętrznymi wyzwaniami w innych krajach regionu będzie prawdopodobnie również podgrzewała międzynarodową agendę.

Zagrożenia ekologiczne.
Naukowcy zidentyfikowali dziewięć planetarnych granic, które są niezbędne dla ludzkiego życia i nie powinny być przekraczane. Szacują oni, iż przesunęliśmy trzy z nich, w tym zmiany klimatu, ładunki azotu, oraz wskaźnik utraty różnorodności biologicznej. Pozostałe sześć tj zakwaszenie oceanów, ozon w stratosferze, obciążenia aerozolami, wykorzystanie wody pitnej, zmiany sposobu użytkowania gruntów, oraz zanieczyszczenie chemiczne, również wydają się zbliżać ku swoim krytycznym punktom.

Ryzyka socjologiczne.
Wysokie nierówności w dochodach na całym świecie są silnie skorelowane z niebezpiecznymi trendami społecznymi we wszystkich społeczeństwach. Z kolei większa równość w dochodach koreluje z lepszymi wskaźnikami społecznymi w całym zakresie. Obserwacje te oparte są na analizach amerykańskiego i globalnego rozwoju. [Note: From research by British academics R. Wilkinson and K. Pickett in The Spirit Level: Why More Equal Societies Almost Always Do Better, London, Allen Lane, 2009].

Dane obejmowały zdrowie fizyczne i psychiczne, edukacyjną wydajność, dobrobyt dzieci, zaufanie i życie w społeczeństwie oraz społeczną mobilność, porody u nastolatków, otyłość, nadużywanie narkotyków, przemocy oraz kary więzienia. Nawet uprzywilejowani w krajach o nierównych dochodach cierpią z powodu wyższych problemów społecznych niż ich rówieśnicy w zrównanych społeczeństwach.

Zagrożenia te należy traktować z rozwagą w nowym roku. Będą one nadal stawiały wyzwanie względem globalnego zarządzania i jego zdolność zapewnienia stabilności w świecie, jednak charakter tych zagrożeń pokazuje również ograniczenia rządów krajowych. Niektóre z tych zagadnień powinny być omawiane w trakcie przygotowań do kolejnego szczytu G-20 w Sankt Petersburgu, we wrześniu 2013 roku.


Link do artykułu CFR: LINK


|  2025- Globalny rząd. Raport NIC i ISS.  |  Wielka Globalna Transformacja.   |  Konwergencja: Globaliści naciskają na połączenie Rosji i UE. |  Brzeziński za zbliżeniem Rosji i Europy.  |  Pierwsza Globalna Rewolucja. Czyli kto wymyślił problem CO2.  |  ONZ: Wielka technologiczna transformacja.   |  Nowy Porządek Świata. Spojrzenie w niedaleką przyszłość.   |  Scenariusze przyszłości fundacji Rockefellera.  |  A teraz rząd światowy.   |  UNESCO. Droga do posthumanistycznego piekła.   |  IMF: Nowy raport. Dolar- SDR- Nowa światowa waluta.  |  Poza system Dolarowy. Raport z Chatham House.  |  NBIC- zabawa w Boga. Obraz świata w 2025 roku.  |  Planopolis. Plan elit, na ekologiczne zniewolenie.   |  Agenda 21. Plan wdrożenia światowego socjalizmu.  |  Karta Ziemi - Agenda 21. Marks w zielonej kominiarce.   |  Globalne trendy strategiczne 2007-2035. Witamy w koszmarze przyszłości. |  Raport z Iron Mountain. Co powinieneś wiedzieć o formującym się nowym świecie.  |  Anglo- Amerykański establishment.   |