Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Instytut Tavistock. #2

W 1954 roku Huxley napisał „The Doors of Perception", pierwszy manifest psychodelicznego kultu narkotykowego, w którym stwierdził, że leki halucynogenne "rozszerzają świadomość". Huxley przedkładał programy badawcze do Fundacji Forda by przydzielono mu fundusze na badania nad LSD. Huxley rozszerzył swój własny projekt LSD-meskaliny w Kalifornii, rekrutując kilka osób, które początkowo były przyciągnięte do jego kultu. Dwoma najważniejszymi osobami byli Alan Watts i dr Gregory Bateson (były mąż Dame Margaret Mead). Watts stał się samozwańczym "guru" kultu buddyjskiego Zen, który był zbudowany wokół jego dobrze nagłośnionych książek. Bateson natomiast, antropolog z OSS/CIA, został dyrektorem halucynogennej kliniki eksperymentalnej w Szpitalu Weteranów Palo Alto. Pod auspicjami Batesona programowano "kadry" kultów LSD, przyszłych hippisów/dzieci kwiatów, którzy angażowali się w organizowanie festiwali muzycznych. Efektem tych prac były prace Allena Ginsberga, Kena Keseya (autor „Lot nad kukułczym gniazdem.” normalizujący nienormalność i lider psychodelicznej grupy Merry Pranksters) i grupy muzycznej Grateful Dead.



Podczas tras koncertowych Grateful Death ludzie masowo umierali od przedawkowań i innych wypadków. Później Bateson był zaangażowany w budowanie klinik dla narkomanów i próby delegalizacji narkotyków, coś co Bertrand Russell, współpracownik Szkoły Frankfurckiej proponował dekadę wcześniej w książce „Impact of Science on Society”.

Począwszy od 1962 r. firma RAND Corporation w Santa Monica w Kalifornii rozpoczęła czteroletni eksperyment w zakresie LSD, pejotlu i marihuany. Według RAND w 1962 r., W.H. McGlothlin przeprowadził badanie przygotowawcze "The Long-Lasting Effects of LSD on Certain Attitudes in Normals: An Experimental Proposal." W następnym roku McGlothlin przeprowadził roczny eksperyment na trzydziestu ludziach, nazwany "Short-Term Effects of LSD on Anxiety, Attitudes and Performance." W badaniu stwierdzono, że LSD poprawia postawy emocjonalne i rozwiązuje problemy lękowe.



W 1964 roku R.D. Laing z Tavistock spotykał się w Nowym Jorku z promotorem LSD, Timothym Learym i innymi autorami mającymi wpływ na budowę promowanej wtedy filozofii wolnego seksu, narkotyków i Rock&Rolla. Leary był promotorem LSD i systemu naukowego pogaństwa. „Natrafiliśmy na Judeo-Chrześcijańskie oddanie Bogu, jednej religii, jednej rzeczywistości, która od stuleci przeklęła Europę i Amerykę od jej powstania. Narkotyki, które otworzyły umysł na wiele rzeczywistości nieubłaganie prowadzą do politeistycznego obrazu wszechświata. Wyczuwaliśmy, że nadszedł czas na humanistyczną religię opartą na inteligencji, dobrym pluralizmie i naukowym pogaństwie.”  twierdził Leary cytując Huxleya. Trzy lata później w dniach 15-30 czerwca 1967 r Laing wziął udział wraz z przedstawicielami Szkoły Frankfurckiej w Kongresie Dialektyki Wyzwolenia (ang. Dialectics of Liberation Congress). W tym czasie działania Instytutu Tavistock przeplatały się blisko z pracami Szkoły Frankfurckiej, optującej za utrzymywaniem społeczeństwa w irracjonalnych stanach dla lepszej kontroli rządowej. Według szkoły Frankfurckiej odpowiedzią na chrześcijańską kulturę była uniwersalna nekrofilia i bestialstwo, normalizacja nienormalności co opisywał Adorno ale również Erich Fromm w swojej książce „The anatomy of human destructivenes.”

Tavistock w wielu swoich instytucjach testował narkotyki, wprowadzające ludzi w irracjonalne stany dla lepszej kontroli populacji. Wraz z kulturą narkotyków promowano jednocześnie satanizm i kulty Isis, Kabały, Sufizmu, czy Katarów- wyzwolenia przez ekstatyczny seks, narkotyki i ceremonie, które zwieńczono w 1967 roku organizując otwarte festiwale Monterey Pop i Woodstock. W trakcie tych festiwali CIA i szkolone przez Tavistock grupy hippisów rozprowadzały wśród młodzieży w wieku 10-25 lat tony LSD doprowadzając do wielu zgonów.



Osoby organizujące Monterey takie jak John Phillips były agent Beatlesów (którzy również promowali LSD i orientale religie) był blisko powiązany z Romanem Polańskim, Denisem Wilsonem z Beach Boys i wieloma innymi gwiazdami Hollywood oraz Charlesem Mansonem. Uczestniczyli oni w post scjentologicznym, satanistycznym kulcie „The Process Church of the Final Judgment,” starającym się łączyć wiarę w Jehowę i Lucyfera z elementami Nazizmu.

Wraz z atakiem na wartości chrześcijańskie i równoległą promocją w latach 60-70-ych orientalnych religii, satanizmu, i wielu innych psychodeliczno-ezoterycznych kierunków dekadę później publikacją książki „Aquarian Conspiracy" wypłynął na powierzchnię ruch New Age. Ruch ten był spopularyzowaną przez Tavistock religią, która była odpowiedzią na rekomendacje dla rządu przedłożone przez Stanford Research Institute SRI a opublikowane w badaniu “Changing Images of Man” autorstwa m.in. B. F. Skinnera, Margaret Mead, Ervina Laszlo z ONZ, Geoffreya Vickersa z MI5. SRI był założony w 1946 roku przez Instytut Tavistock by badać jak nowe kulturowe i społeczne trendy wpływają na socjalizm, liberalizm, materializm i całą masę innych izmów. Efektem ich prac były rekomendacje budowy postindustrialnego „przyjaznego faszyzmu” zmiękczonego komunitaryzmem, spirytualizmem i tendencjami antymaterialistycznymi. W efekcie establishment podsunął młodemu pokoleniu idee, iż na problemy wojny w Wietnamie, niesprawiedliwości społecznej, i totalitarnych zapędów rządów odpowiedzią jest New Age, Rock, narkotyki, medytacje, biofeedback, podnoszenie świadomości, joga, terapia grupowa, czy psychodrama, wszystko tylko nie racjonalny program naprawczy.

Cały ten obszar wojny psychologicznej wspartej niszczeniem kultury, narkotykami i okultyzmem opierał się na założeniu, iż irracjonalna populacja jest łatwiejsza do kontroli. Jak stwierdzał Huxley wzrastająca przy rozwoju automatyzacji populacja bezrobotnych jest tańsza jeśli jest uzależniona od narkotyków i nie posiada żadnych realistycznych aspiracji zagrażających rządom. Ludzie nie wyjdą na ulicę i nie będą żądali poprawy swojego bytu, było to wyraźnie udowodnione podczas wojen opiumowych. Halucynogenne narkotyki są psychomimetyczne, co oznacza, iż ich wpływ symuluje specyficzne aspekty psychozy i schizofrenii. Również wiele badań Tavistock wskazało, że muzyka zasłyszana w dzieciństwie słuchana później w życiu wywołuje infantylne emocjonalne stany dzieciństwa odzwierciedlające reakcję na narkotyki. Na bazie tych odkryć i możliwości technologicznych w latach 90-ych Tavistock zaangażował się w tworzenie globalnej stacji telewizyjnej MTV.


Nie ma wątpliwości, że Instytut Tavistock i podobne jemu instytucje w drastyczny sposób wpłynęły na społeczeństwo po II wojnie światowej kierując je na drogę postindustrialnego regresu i pogłębiającej się faszystowskiej kontroli. Od zakończenia otwartej II wojny światowej trwa bez ustanku cicha wojna o umysły kontrolowanych populacji. W 1986 roku przez przypadek został odkryty ściśle tajny dokument badawczy „Silent Weapons for quiet wars. An introductory programming manual.”, który unaocznił zakres tej trwającej od lat 50-ych wojny i skalę manipulacji Zachodnim społeczeństwem. Kończąc tą część artykułu możemy zacytować jego część „Opinia publiczna nie może zrozumieć tej broni i dlatego nie może uwierzyć, że jest atakowana i obezwładniana przez broń. Opinia publiczna może instynktownie poczuć, że coś jest nie tak, ale ze względu na techniczną naturę cichej broni, nie mogą w sposób racjonalny wyrazić swoich uczuć lub poradzić sobie inteligentnie z problemem. Dlatego nie wiedzą jak wołać o pomoc i nie wiedzą jak łączyć się z innymi by się przed nią bronić. Kiedy cicha broń jest stosowana stopniowo, społeczeństwo dostosowuje się do jej obecności i uczy się tolerować jej ingerencję w życie, dopóki presja (psychologiczna przez ekonomiczną) nie stanie się zbyt duża prowadząc do załamania. Dlatego cicha broń jest rodzajem biologicznej wojny. Atakuje żywotne siły, opcje i mobilność jednostek w społeczeństwie poprzez poznanie, zrozumienie, manipulowanie i atakowanie źródeł naturalnej i społecznej energii oraz ich fizycznych, mentalnych i emocjonalnych mocnych i słabych stron.”