Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Wall Street i Rewolucja Bolszewicka. #1

Międzynarodowy bankowy syndykat i eksploatacja Rosji.
Przed pierwszą wojną światową finansowa i biznesowa struktura Stanów Zjednoczonych była zdominowana przez dwa konglomeraty: Standard Oil lub przedsiębiorstwo Rockefellera oraz kompleks przemysłowy J. P. Morgana t.j. firmy finansowe i transportowe. Sprzymierzony trust Rockefellera i Morgana zdominował nie tylko Wall Street, ale za pośrednictwem powiązanych stanowisk kierowniczych, prawie całą strukturę ekonomiczną Stanów Zjednoczonych. Grupa interesu Rockefellera zmonopolizowała przemysł naftowy i przemysły pokrewne, kontrolowała trust (wydobycia) miedzi, trusty hutnicze i gigantyczny trust tytoniowy. W dodatku grupy te miały wpływy w niektórych firmach Morgana, takich jak: U.S. Steel Corporation, jak również w setkach mniejszych trustów przemysłowych, w służbie publicznej, kolejnictwie i instytucjach bankowych. National City Bank (konglomerat londyńskiego City) był największym bankiem z wpływami Standard Oil Rockefellera, ale finansowa kontrola rozciągała się aż do United States Trust Company i Hanover National Bank, jak również do głównych firm oferujących ubezpieczenia na życie t.j: Equitable Life i Mutual z Nowego Jorku.


Wielkie przedsiębiorstwa Morgana były zaangażowane w stal, żeglugę i przemysł energetyczny; obejmowały także General Electric, trust gumy i kolejnictwo. Podobnie jak Rockefeller, Morgan kontrolował finansowe korporacje- National Bank of Commerce i Chase National Bank, New York Life Insurance i Guaranty Trust Company. Na początku dwudziestego wieku Guaranty Trust Company był zdominowany przez grupę interesu Harrimana. Kiedy starszy z Harrimanów (Edward Henry) zmarł w 1909 roku, Morgan i wspólnicy zainwestowali w Guaranty Trust Company, podobnie jak w Mutual Life i New York Life. W 1919 roku Morgan także wykupił kontrolę nad Equitable Life a Guarnanty Trust Company zaabsorbował dodatkowo sześć mniejszych trustów. Dlatego pod koniec I wojny światowej w Stanach Zjednoczonych Guaranty Trust i Bankers Trust były odpowiednio pierwszym i drugim pod względem wielkości trustem, które były zdominowane przez grupy interesu Morgana.

Amerykańscy finansiści współpracujący z grupami Morgan - Rockefeller byli zaangażowani w finansowanie rewolucji nawet przed 1917 rokiem realizując rewolucję w cieśninie panamskiej 1903 r., rewolucję meksykańską 1915-1916 czy rewolucję Sun Yat-sena w Chinach (W zamian za finansowe wsparcie Sun Yat-sen obiecał syndykatowi Hilla koncesje kolejowe, bankowe i handlowe w nowych rewolucyjnych Chinach).

Olof Aschberg czyli “bolszewicki bankier” (lub “Bankier der Weltrevolution”, jak został określony przez niemiecką prasę), był właścicielem stworzonego w 1912 roku w Sztokholmie Nya Banken. Jego współzarządcy składali się z wpływowych członków szwedzkich spółdzielni i szwedzkich partii socjalistycznych włączając w to takie osoby jak: G.W. Dahl, K.G. Rosling i C. Gerhard Magnusson. W 1918 roku Nya Banken został umieszczony na alianckiej czarnej liście w związku z prowadzeniem operacji finansowych w imieniu Niemiec. W odpowiedzi na umieszczenie na czarnej liście Nya Banken zmienił swoją nazwę na Svensk Ekonomiebolaget. Bank pozostał pod kontrolą Aschberga i w głównej mierze należał do niego. Agentem banku w Londynie był British Bank of North Commerce, którego przewodniczącym był Earl Grey - były wspólnik Cecila Rhodesa. Innymi wspólnikami biznesowymi Aschberga, wchodzącymi w skład tego jakże interesującego koła, byli Krassin, który był aż do samej rewolucji bolszewickiej (kiedy to zmienił kolor, aby pojawić się jako przodujący bolszewik) rosyjskim menadżerem Siemens-Schukert w Piotrogrodzie; Carl Fürstenberg, minister finansów w pierwszym bolszewickim rządzie i Max May- wiceprzewodniczący odpowiadający za operacje zagraniczne Guaranty Trust Company (J.P. Morgan).


Latem 1916 roku Olof Aschberg był w Nowym Jorku reprezentując zarówno Nya Banken jak i Pierre’a Barka- carskiego ministra finansów. Zasadniczym interesem w Nowym Jorku, według New York Times’a (4 sierpień 1916) było wynegocjowanie 50 milionów dolarów pożyczki dla Rosji z amerykańskim bankowym syndykatem National City Bank. Kiedy realizowano carską pożyczkę w Nowym Jorku, Nya Banken i Olof Aschberg przekazywali fundusze niemieckiego rządu do rosyjskich rewolucjonistów, którzy w końcu obalą “komitet Kiereńskiego” i ustanowią bolszewicki reżim. Bank Aschberga w trakcie i po rewolucji był kolejnym kanałem przerzutu pieniędzy dla rewolucjonistów, jak również kanałem transferującym carskie złoto na Zachód na zakup niezbędnych środków do kontynuowania rewolucji i walk z armią Białych. Po rewolucji dalej transferowano przez tą instytucję złoto dla zakładania sowieckich przedstawicielstw handlowych i ambasad. Co ciekawe pierwsze przedstawicielstwo Bolszewickiej Rosji zostało założone w Nowym Jorku za wstawiennictwem tych samych sił jakie sponsorowały rewolucyjny przewrót.

Kilka lat później na jesieni roku 1922 Sowieci uformowali swój pierwszy międzynarodowy bank. Opierał się on na syndykacie, który angażował byłych prywatnych rosyjskich bankierów z nowym wkładem finansowym niemieckich, szwedzkich, amerykańskich i brytyjskich bankierów. Bank znany był jako Ruskombank (Zagraniczny Bank Komercyjny lub Bank Handlu Zagranicznego, obecnie Vnesheconombank), na którego czele stanął Olof Aschberg i który miał radę składającą się z prywatnych carskich bankierów, przedstawicieli niemieckich, szwedzkich i amerykańskich banków (Max May z Guaranty Trust był przewodniczącym działu zagranicznego) i oczywiście reprezentantów Związku Radzieckiego.

Interesy Guaranty Trust w Sowieckiej Rosji zostały wznowione w 1920 roku za sprawą listu od Henry’ego C. Emery (zastępca kierownika Departamentu Spraw Zagranicznych firmy Guaranty Trust) do DeWitta C. Poole’a z Departamentu Stanu. List datowany był na 21 styczeń 1920 roku. Emery stawiał wiele pytań na temat podstawy prawnej sowieckiego rządu oraz bankowości w Rosji i pytał czy sowiecki rząd był de facto rządem w Rosji. Guaranty Trust w połowie 1920 roku rozpoczął negocjacje z czerwonymi by działać jako przedstawiciel sowietów w Stanach Zjednoczonych.

W styczniu 1922 roku Sekretarz do Spraw Handlu - Herbert Hoover wstawił się w Departamencie Stanu za planem rozpoczęcia wymiany walutowej pomiędzy Guaranty Trust a “nowym państwowym bankiem w Moskwie.” Plan ten jak napisał Herbert Hoover “nie byłby niewłaściwy, gdyby został postawiony warunek, że wszystkie pieniądze jakie stałyby się ich własnością, zostałyby wykorzystane na zakup dóbr cywilnych w Stanach Zjednoczonych” i po zapewnieniu, że takie stosunki wydają się być zgodne z generalną polityką. Hoover dodał: “mogłoby to być korzystne, aby tego typu transakcje były zorganizowane w taki sposób, abyśmy mieli świadomość, jak będzie funkcjonował ten mechanizm zamiast obecnych zdezintegrowanych działań.” Oczywiście takie “zdezintegrowane działania” są zgodne z działaniami na wolnym rynku, ale takie nastawienie Herbert Hoover odrzucił na rzecz uruchomienia wymiany za pośrednictwem wybranych i w pełni kontrolowanych źródeł zlokalizowanych w Nowym Jorku. Sekretarz Stanu Charles E. Hughes wyraził swoje niezadowolenie co do planu Hoovera na temat funkcjonowania Guaranty Trust, który w jego mniemaniu mógłby zostać odczytany jako de facto uznanie Sowietów, podczas gdy nabyte zagraniczne kredyty mogłyby być wykorzystane na niekorzyść Stanów Zjednoczonych. Rząd wysłał do Guaranty Trust wymijającą odpowiedź. Mimo tego Guaranty Trust śmiało parło do przodu (mając wsparcie ze strony Herberta Hoovera) biorąc udział w formowaniu pierwszego międzynarodowego sowieckiego banku Ruskombank, w którym Max May z Guaranty Trust został przewodniczącym działu zagranicznego.

Na marginesie Hoover, który robił w stanach karierę jako zajadły antykomunista aprobował w latach 1921-23 ciągłe wsparcie dla sowietów. W kolejnych latach wysyłał setki ton żywności, sprzętu i leków dla komunistów, którzy mordowali w tym czasie dziesiątki milionów obywateli i atakowali inne niepodległe kraje (w tym Polskę). Wsparcie to pozwoliło na skonsolidowanie kraju i ekspansję komunistów na Zachód.

Wracając do tematu to zagraniczne konsorcjum bankowe zaangażowane w Ruskombank, reprezentowane było głównie przez brytyjski kapitał. Obejmowało firmę Russo-Asiatic Consolidated Limited, która była jednym z największych prywatnych wierzycieli Rosji i której sowieci przyznali 3 miliony funtów odszkodowania, aby zrekompensować straty ich własności w Sowieckiej Rosji, spowodowane nacjonalizacją.

Konsorcjum przyznano znaczne rosyjskie koncesje, a bank miał kapitał zakładowy w wysokości dziesięciu milionów złotych rubli. Raport w duńskiej gazecie National Titende doniósł w tamtym czasie, że “zostały stworzone możliwości dla współpracy z sowieckim rządem, które byłyby niemożliwe poprzez polityczne negocjacje.” Innymi słowy, co gazeta dalej potwierdza, politykom nie udało się osiągnąć współpracy z Sowietami, ale “może to być wzięte za pewnik, że kapitalistyczna eksploatacja Rosji zaczyna przybierać coraz bardziej zdecydowane formy.”

Były budynek Banku Syberyjskiego w Piotrogrodzie został użyty jako siedziba zarządu Ruskombanku, którego celem było zaciągnięcie zagranicznych, krótkoterminowych pożyczek, wprowadzenie obcego kapitału do sowieckiej Rosji i generalne umożliwienie prowadzenia przez Rosję handlu zamorskiego. Ruskombank został otwarty 1 grudnia 1922 roku w Moskwie i zatrudniał około 300 pracowników. W Szwecji Ruskombank był reprezentowany przez Svenska Ekonomibolaget ze Sztokholmu t.j.: Nya Banken Olofa Aschberga pod nową nazwą, a w Niemczech jako Garantie und Creditbank für den Osten w Berlinie. W Stanach Zjednoczonych bank był reprezentowany przez Guaranty Trust Company of New York. Podczas otwarcia banku Olof Aschberg powiedział: “Nowy bank będzie się troszczył o zakup urządzeń i surowców z Anglii i Stanów Zjednoczonych i będzie gwarantem finalizowania kontraktów. Kwestia zakupów w Szwecji jeszcze się nie pojawiła, ale mamy nadzieję, że to zagadnienie pojawi się później.” Na temat połączenia się Ruskombanku Max May z Guaranty Trust wypowiedział podobne zdanie: “Stany Zjednoczone będące bogatym krajem z dobrze rozwiniętym przemysłem nie potrzebują niczego importować od obcych państw, ale... są bardzo zainteresowane eksportowaniem swoich produktów do innych krajów i uważają Rosję za najbardziej odpowiedni rynek do realizacji tego celu, biorąc pod uwagę rozległy zakres wymagań Rosji we wszystkich kwestiach życia ekonomicznego.” May stwierdził, że Rosyjski Bank Handlowy był “bardzo ważny” i że “w dużej mierze sfinansuje wszystkie branże rosyjskiego przemysłu”.



Analizując więc cały proces sponsorowania rewolucji przez Nowy Jork a następnie pozyskanie przez nich monopolu na handel z Rosją widzimy, iż cały proces nie był bezcelowy, czy przypadkowy. Zagwarantował on eksploatacje potężnych obszarów rosyjskich niewolniczą pracą zniewolonych przez (sponsorowany przez Wielką Brytanię i USA) komunizm Rosjan, oraz monopol na sprzedaż zachodnich technologii do kraju, jednocześnie gwarantując blokowanie rozwoju Rosji. Monopol państwowy i zniszczenie klasy średniej zagwarantował zatrzymanie rozwoju w kraju i to, iż Rosja będzie musiała konsumować Zachodnie technologie przez kolejne 70 lat. Ten właśnie cel był jednym z najważniejszych dla opisanego wcześniej trustu Rockefellera i J.P. Morgana ponieważ w ten sposób ich fabryki w USA pozyskały teraz monopol na industrializację i elektryfikację największego obszaru na świecie. Proces ten został wnikliwie opisany przez Antonyego Suttona w trzech tomach "Western Technology and Soviet Economic Development" (czytaj tom1, tom2, tom3) napisanych dla Instytutu Hoovera, które niezbicie pokazują, iż sowiecka Rosja nie przetrwała by 70 lat gdyby nie stały dopływ zachodniej gotówki jaki i technologii do kraju.


CZYTAJ DALEJ>>>


|  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.1 Rosja 1920-1930  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.2 Rosja 1929-1945  |  Wojna na sprzedaż. Załącznik nr.3 Rosja 1945-1965   |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Antonym C. Suttonem cz.1 i 2   |  Wojna na sprzedaż. Wywiad z Anthonym C. Suttonem cz.3 i cz.4  |  Film: Wojna na sprzedaż. Wywiad z A.C. Suttonem.  |  Wall Street i dojście do władzy Hitlera.  |  Wall Street i Rewolucja Bolszewicka.  |  Anglo- Amerykański establishment.   |  Zachód, budowa Rosji i dojście do władzy Putina.   |