Agent MI5. Jego imie to Mussolini, Benito Mussolini.
guardian.co.uk
Wielka Brytania
2011-03-03
Odtajnione dokumenty ujawniają początki działalności włoskiego dyktatora, który wystartował w polityce w 1917 roku z pomocą Brytyjczyków. Od MI5 dostawał cotygodniowo wsparcie finansowe wysokości 100 funtów.
Historia pamięta Benito Mussoliniego jako włoskiego dyktatora oraz założyciela koalicji państw osi, który rządził krajem poprzez terror i stworzył katastrofalny sojuszu z hitlerowskimi Niemcami. Ale wcześniej nieznany obszar Curriculum Vitae Mussoliniego wyszedł na światło dzienne tj. jego kariera jako brytyjskiego agenta.
Materiały archiwalne wykazały, że Mussolini rozpoczął karierę w polityce w 1917 roku z pomocą finansową wysokości 100 funtów tygodniowo od MI5. Dla brytyjskiej agencji wywiadu, musiał się wydawać dobrą inwestycją. Mussolini, w tym czasie 34-letni dziennikarz, nie tylko zachęcał aby Włochy nadal walczyły u boku aliantów w I wojnie światowej, publikując propagandę w swojej gazecie, był też skłonny wysłać wojsko aby "namówić'' protestujących przeciw wojnie aby wrócili do swoich domów.
Płatności dla Mussoliniego zostały zatwierdzone przez sir Samuel Hoare, posła i człowieka MI5 w Rzymie, który miał w tym czasie pod swoim dowództwem 100 brytyjskich oficerów wywiadu we Włoszech. Historyk Cambridge Peter Martland, który odkrył szczegóły porozumienia zawartego z przyszłym dyktatorem, powiedział: "po wycofaniu się Rosji objętej rewolucją, w Wielkiej Brytanii najmniej wiarygodnym sojusznikiem w wojnie w tym czasie były Włochy, . Mussolini był opłacany sumą 100 funtów tygodniowo od jesieni 1917 r. co najmniej przez rok, aby utrzymać kampanię pro-wojenną. 100 funtów w tamtym czasie ma równowartość około 6000 funtów na tydzień dzisiejszy".
Hoare, o którym mowa przy rekrutacji, później został mianowany Lordem Templewood. W jego zapiskach/wspomnieniach rekrutacyjnych z 1954 roku wspomina rekrutację Mussoliniego, jednak Martland dotarł do szczegółów dotyczących płatności, podczas badania dokumentacji Hoarea.
Oprócz utrzymania druku w Il Popolo d'Italia, gazecie którą redagował Mussolini, “Duce” powiedział Hoare-owi, że pośle włoskich weteranów wojskowych do bicia protestujących w Mediolanie, które to jednostki stały się później podstawą faszystowskich jednostek tj “czarnych koszul”.
"Ostatnią rzeczą jaką chciała Wielka Brytania były pro-pokojowe strajki, które zatrzymywały pracę w fabrykach w Mediolanie. To było naprawdę dużo pieniędzy, na opłacanie człowieka, który był w tym czasie dziennikarzem, ale w porównaniu z czterema milionami funtów, jakie W. Brytania wydawała codziennie na wojnę, była to mało istotna suma", powiedział Martland.
"Nie mam na to dowodów, ale podejrzewam, że Mussolini, który był znanym kobieciarzem, także wydał sporo pieniędzy na swoje kochanki."
Po zawieszeniu broni, Mussolini zaczął dochodzić do władzy, wspomagany przez oszustwa wyborcze i przemoc “czarnych koszul” doprowadził do utworzenia faszystowskiego rządu na przestrzeni lat 20-tych.
W 1935 roku jego ambicje kolonialne w Afryce, doprowadziły go do ponownych kontaktów z jego starym pracodawcą. W tym czasie Hoare był brytyjskim ministrem spraw zagranicznych. Hoare podpisał pakt Hoare-Laval, który dał kontrolę Włochom nad Abisynią (później Etiopią).
"Nie ma powodu, by sądzić, że dwaj mężczyźni byli przyjaciółmi, chociaż Hoare miał trwały związek ze sprawami Włoch," powiedział Martland, którego badania zostały zawarte w książce Christophera Andrew'sa “MI5, Defence of the Realm”, która została opublikowana w Wielkiej Brytanii.
Niepopularność paktu Hoare-Laval w Wielkiej Brytanii zmusiła Hoarea do dymisji. Mussolini, w międzyczasie, zbudował nową siłę kolonialną do sojuszu z Hitlerem, wchodząc do drugiej wojny światowej w 1940 roku, tym razem jako przeciwnik aliantów.
Po inwazji wojsk sprzymierzonych we Włoszech w 1943 roku Mussolini został pozbawiony władzy, a dwa lata później zabity wraz ze swoją kochanką, Clarą Petacci, przez włoskich partyzantów podczas ucieczki do Szwajcarii.
Martland dodał: "Mussolini zakończył swoje życie wisząc do góry nogami w Mediolanie, ale historia nie była przychylna także dla Hoare, potępionego obok Neville Chamberlaina za zaspokajanie żądań faszystów.