Jest dobrze udokumentowane, że duże banki takie jak Goldman Sachs zarobiły obstawiając pieniądze przeciwko własnym inwestycjom, które sami tworzyli i sprzedawali swoim klientom w USA. Były to głównie pakiety produktów pokrewnych
subprime mortgage (kredyty na nieruchomości obciążone wysokim ryzykiem) i papiery dłużne.
Tego typu praktyki są nielegalne i nieetyczne, a mimo to pogorszyły się
wraz pogłębieniem kryzysu kredytów subprime.
Duże banki zrobiły dokładnie to samo z Europejskimi państwami co z klientami indywidualnymi w USA. Jak zauważa Andrew Gavin Marshall:
"Grecja ma dług warty ogółem około 330 miliardów euro (473 miliardów dolarów). Jednak w jaki sposób ten dług wymknął się spod kontroli?"Jak się okazało, największe amerykańskie banki, w szczególności JP Morgan Chase i Goldman Sachs,
"pomogły greckiemu rządowi ukryć prawdziwy rozmiar deficytu za pomocą transakcji pochodnych, które pozwoliły na legalne obejście unijnych przepisów z Maastricht dotyczących deficytu." Zasady regulujące poziom deficytu, nakładają grzywny na państwa członkowskie strefy euro, które przekroczyły limit deficytu budżetowego o 3% PKB (produktu krajowego brutto), oraz za przekroczenie całkowitego zadłużenia narodowego 60% PKB. Grecja ukryła swoje zadłużenie poprzez
"twórczą rachunkowość ", a w niektórych przypadkach nawet pomijała ogromne wydatki na cele militarne.
Podczas gdy grecki rząd kontynuował
"kreatywną księgowość" kolejne firmy z Wall Street począwszy od 2002 r., oferowały
"skomplikowane produkty finansowe, dzięki którym rząd mógł przenosić część swoich zobowiązań w przyszłość." Mówiąc prościej, z pomocą Goldman Sachs i JP Morgan Chase, Grecja była w stanie ukryć swoje długi przenosząc ich realizację w przyszłość poprzez instrumenty pochodne.
Jak napisał Der Spiegel, w 2002 roku zostały podpisane duże umowy z Goldman Sachs na obsługę instrumentów pochodnych, w szczególności swapów walutowych,
"w których dług publiczny wystawiany w dolarach i jenach był zamieniany na dług euro na pewien okres czasu, by wymienić go w późniejszym terminie na oryginalną walutę." Banki pomogły Grecji opracować dwu-walutowy system swapów, w których używano fikcyjnych kursów walut, dzięki czemu Grecja mogła wymieniać waluty i dług za dodatkowy kredyt wysokości 1 mld USD. Ten kredyt przemianowany na
"swap", nie pojawiał się w rządowych statystykach zadłużenia. Jak to jeden z niemieckich sprzedawców instrumentów pochodnych stwierdził,
"Zasady Maastricht można całkiem legalnie obejść poprzez swapy."W ten sam sposób, podobnie jak właściciele domów brali kolejne kredyty hipoteczne na spłatę zadłużenia kart kredytowych, tak samo Goldman Sachs i JP Morgan Chase i inne banki w USA przenosiły dług publiczny daleko w przyszłość poprzez rynki instrumentów pochodnych. Dokonano tego w Grecji, Włoszech i prawdopodobnie kilku innych krajach strefy euro.
"W kilkunastu transakcjach w Europie, banki z góry wykładały gotówkę w zamian za przyszłe zobowiązania płatności rządowych, pozostawiając zobowiązania poza księgami. Ponieważ oferty inwestycyjne nie są wymienione jako kredyty, nie są więc wymienione jako dług (zobowiązanie), i tak prawdziwe długi Grecji i innych krajów strefy euro były i nadal są ukryte. Grecja skutecznie zastawiła lotniska i autostrady w celu wyciągnięcia pieniędzy z góry i utrzymanie pożyczek poza księgami, klasyfikując je jako transakcje." napisał New York Times.
Jednocześnie Business Insider zauważył, że gdy Goldman Sachs pomagał Grecji ukryć swój dług poza oficjalnymi statystykami, w tym samym czasie obstawiał pozycje kupując ubezpieczenia na Grecki dług, jak również przy użyciu innych instrumentów pochodnych chronił się przed potencjalną niewypłacalnością greckiego zadłużenia. Tak więc, podczas gdy Goldman Sachs działał obsługując długoterminowy handel na greckim długu (na czy zarabiał olbrzymie pieniądze), jednocześnie obstawiał krótkoterminowe opcje przeciwko greckiemu długowi,
otrzymując korzyści majątkowe wynikające z greckiego kryzysu zadłużenia, który sam pomógł stworzyć.
Link do oryginalnego artykułu:
LINK