Prison Planet

 
Artykuł Bloomberga napisany przez Jima Bianco wyjaśnia, w jaki sposób „rząd federalny nacjonalizuje obecnie duże obszary rynków finansowych”.
„FED zapewnia na to pieniądze” stwierdza autor. „Ten program zasadniczo łączy FED ze Skarbem Państwa w jedną organizację. Poznaj zatem nowego prezesa FEDu, Donalda J. Trumpa.” Jak mogło do tego dojść? Zasadniczo Rezerwa Federalna stworzyła ostatnio wiele nowych programów, które służą do wielu celów.

Bianco wymienia następujące programy i ich zamierzone funkcje:
"CPFF (Instrument finansowania papierów komercyjnych) - kupowanie papierów komercyjnych od emitenta. PMCCF (pierwotny instrument kredytowy dla przedsiębiorstw) - zakup obligacji korporacyjnych od emitenta. TALF (Terminowa pożyczka papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami) - finansowanie zabezpieczające dla papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. SMCCF (Kredyt korporacyjny na rynku wtórnym) - kupowanie obligacji korporacyjnych i ETF na rynku wtórnym. MSBLP (Program pożyczek biznesowych) - szczegóły mają nadejść, ale ma dawać pożyczki kwalifikującym się małym i średnim firmom, uzupełniając wysiłki Small Business Association."

„FED nie może tego robić”, kontynuuje autor artykułu. „Bank centralny może kupować lub pożyczać wyłącznie papiery wartościowe, które mają gwarancję rządową. Obejmuje to skarbowe papiery wartościowe, agencyjne papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką oraz dług wyemitowany przez Fannie Mae i Freddie Mac. Można wysunąć też argument, że może obejmować miejskie papiery wartościowe, ale nic na powyższej liście.”

Więc jeśli FED „nie może” przeprowadzić wyżej wspomnianych operacji, to jak do tego doszło?

Każdy z wymienionych programów zostanie podłączony do instrumentu (SPV) finansowanego przez FED.

Następnie Skarb Państwa dokona inwestycji kapitałowej w każdy SPV, co oznacza, że ​​to nie FED, kupuje papiery wartościowe i zabezpiecza pożyczki, ale działa tylko jako bank zapewniający finansowanie.

„Fed zatrudnił BlackRock Inc. do zakupu tych papierów wartościowych i obsługi administrowania SPV w imieniu właściciela, Skarbu Państwa”, pisze Bianco. „W efekcie”, mówi, „FED daje Skarbowi dostęp do prasy drukarskiej”.
Jest to rewolucyjne, ponieważ ojcowie założyciele Ameryki przyznali przywilej bicia monet tylko i wyłącznie Kongresowi.
Artykuł I sekcja 8 zezwala Kongresowi na bicie monety pieniężnej i regulowanie jej wartości, a sekcja 10 odmawia prawa do bicia własnych pieniędzy stanom. Artykuł I, sekcja 8, klauzula 5 wyraźnie przyznaje Kongresowi uprawnienia do „bicia monet, regulacji jej wartości oraz monet zagranicznych”. Twórcy najwyraźniej chcieli, aby narodowy system monetarny spoczywał w rękach Ameryki, a nie prywatnego konsorcjum banków zagranicznych czyli Rezerwy Federalnej.

Wydaje się, że ten ruch przynajmniej częściowo cofnął to, co zrobił prezydent Woodrow Wilson w 1913 r., który przekazał z Kongresu do FEDu uprawnienia zarządzania pieniądzem.