Prison Planet

Kontynuacja artykułu Anglo- Amerykański establishment. #3

TAAE 142. Milner stał się drugą najważniejszą postacią w rządzie (po Lloydzie Georgeu), zwłaszcza gdy był ministrem bez teki. W 1917 r. udał się z Lloydem Georgem na spotkanie Rady aliantów w Rzymie, a stamtąd na misję do Rosji. Był jednym z sygnatariuszy Traktatu Wersalskiego.

161. Grupa Milnera miała również wpływy na sprawy Wspólnoty przez działania informacyjne/prasowe w olbrzymich ilościach i dobrej jakości. Realizowane to było za pomocą różnych czasopism kontrolowanych przez Grupę, takich jak "Okrągły Stół" (ang. The Round Table), The Times, International Affairs i innych, poprzez literaturę opublikowaną przez Królewski Instytut Spraw Międzynarodowych RIIA oraz poszczególnych członków grupy; poprzez działalność akademicką i uniwersytecką przez mężczyzn takich jak profesor Coupland, profesor Zimmern (główny komunista w Wielkiej Brytanii), profesor Harlow, i innych; przez publiczne i prywatne spotkania dyskusyjne sponsorowane przez Grupy Okrągłego Stołu całej Wspólnoty Narodów, przez Instytut Spraw Międzynarodowych (ang. Institute of International Affairs), przez Instytut Stosunków Pacyfiku (ang. Institute of Pacific Relations - IPR), przez CFR (Radę Spraw Międzynarodowych ang. Council on Foreign Relation), przez Instytut Polityczny Williamstown (ang. Williamstown Institute of Politics), przez grupę stypendiów Rhodesa, oraz przez trzy nieoficjalne konferencje stosunków Brytyjskiej Wspólnoty Narodów zorganizowane przez Grupę od 1933 roku.

190. W większości z tych instytucji Grupa Milnera miała swoich członków w zarządach: Anglo-Iranian Oil Company; Banku Anglii; Barclay's Bank; Baring Brothers; British American Tobacco Company; British South Africa Company; Central Mining and Investment Corporation; Erlangers, Ltd; Ford Motor Company; Hambros' Bank; Imperial Chemical Industries ICI; Lazard Brothers; Lever Brothers (obecnie Unilever); Lloyd's; Lloyd's Bank; Mercantile and General Insurance Company; Midland Bank; Reuters; Rothschild and Sons; Stern Brothers; Vickers-Armstrong; Westminster Bank; Whitehall Securities Corporation, J. P. Morgan and Company.



Wraz z przejęciem potężnej kontroli nad bankami i rozlokowaniem w nich swoich ludzi, koncepcje Grupy Milnera przeniknęły do tej wpływowej grupy społecznej. Nawet jeśli niektóre z koncepcji istniały w świadomości rządzących to poprzez aktywność Grupy Milnera zostały finalnie ukierunkowane.

TAH (Tragedy and Hope: A History of the World in Our Time. 1966, New York: Macmillan)
324. Finansowe Centra dążą do stworzenia światowego systemu kontroli finansowej będącego w prywatnych rękach, który będzie w stanie zdominować każdy naród na Ziemi.
Oprócz pragmatycznych celów, siły finansowego kapitalizmu miały inny daleko idący cel, tj stworzenie światowego systemu kontroli finansowej trzymanego w prywatnych rękach będącego w stanie zdominować system polityczny każdego kraju i gospodarki światowej jako całości. Ten system miał być kontrolowany w feudalny sposób poprzez banki centralne działające wspólnie, poprzez tajne porozumienia przedkładane na częstych prywatnych spotkaniach i konferencjach. Wierzchołkiem systemu miał być Bank Rozrachunków Międzynarodowych BIS w Bazylei, Szwajcarii, prywatny bank będący w posiadaniu i kontrolowany przez światowe banki centralne, które same w sobie były prywatnymi korporacjami.

Każdy bank centralny, w rękach takich ludzi jak Montagu Norman Banku Anglii, Benjamin Strong New York Federal Reserve Bank, Charles Rist Banku Francji, Hjalmar Schacht Banku Rzeszy, starał się zdominować rządy poprzez możliwość kontroli pożyczek dla Skarbu Państwa, manipulowanie rynkiem walutowym by wpłynąć na poziom aktywności gospodarczej kraju, i wywieranie wpływu na polityków poprzez profity płynące ze świata biznesu.

Międzynarodowi bankierzy zawiązują umowy wobec wszystkich głównych problemów finansowych świata.
W każdym kraju potęga banku centralnego w dużej mierze spoczywa na kontroli podaży kredytów i pieniędzy. W świecie jako całości władza bankierów centralnych polegała na kontroli kredytów i przepływu złota. [...] W tym systemie banki centralne były w stanie zmobilizować zasoby do wzajemnego wspierania się poprzez BIS, gdzie płatności pomiędzy bankami centralnymi, mogą być realizowane poprzez korekty księgowe pomiędzy kontami, będącymi własnością banków centralnych na świecie.

BIS jako prywatna instytucja należała do siedmiu głównych banków centralnych i był obsługiwany przez szefów tych, którzy wspólnie tworzyli jego zarząd. Każdy z banków złożył znaczny depozyt w BIS, gdzie okresowo rozliczano płatności między sobą (a więc między głównymi krajami świata) przez księgowanie w celu uniknięcia przesyłania złota. Zarządzający tą instytucją stworzyli umowy dotykające wszystkich głównych problemów finansowych świata, a także wielu problemów ekonomicznych i politycznych, zwłaszcza w odniesieniu do pożyczek, płatności i gospodarczej przyszłości w najważniejszych strefach naszego globu.

451. Cztery ekonomiczne bloki gospodarcze dominują nad korporacyjną Ameryką.
Obliczono, że 200 największych niefinansowych korporacji w Stanach Zjednoczonych, plus pięćdziesiąt największych banków, w połowie 1930 roku, było właścicielem 34 procent aktywów wszystkich korporacji przemysłowych, 48 procent aktywów wszystkich banków komercyjnych, 75 procent aktywów wszystkich obiektów użyteczności publicznej i 95 procent aktywów wszystkich linii kolejowych.

Sumy aktywów we wszystkich czterech klasach to prawie 100 miliardów dolarów, rozłożone niemal równo pomiędzy cztery bloki. Cztery bloki gospodarcze o których już wspomniano (Morgan, Rockefeller, Kuhn, Loeb and Company i Mellon) oraz du Pont oraz trzy lokalne grupy powiązane z nimi w Bostonie, Cleveland i Chicago, razem dominują procentowo następujące sektory 250 korporacji: firm przemysłowych 58 procent ich aktywów, kolei 82 procent, usług 58 procent.

Średnia wartość aktywów kontrolowanych przez te osiem grup finansowych to około 61.205 mln dolarów z wszystkich aktywów wynoszących 198.351 mln dolarów w tych 250 największych korporacjach z końcem 1935 roku.

Czytaj dalej: Anglo- Amerykański establishment. #5


Dziękujemy za wsparcie przy opracowaniu tego artykułu Alanowi Wattowi. www.cuttingthroughthematrix.com