Prison Planet

Kontynuacja artykułu: Pogłębianie kryzysu zwiększa możliwość zaistnienia dużych zdarzeń terrorystycznych pod fałszywą flagą. #1

Londyn i Waszyngton nadal chcą zaatakować Pakistan.
Innym czynnikiem, który frasuje anglo-amerykańskich imperialistycznych planistów jest ich niezdolność do rozpoczęcia inwazji wojskowej na Pakistan. Inwazja ta była planowana jako bezpośrednie następstwo propagandowej hucpy rzekomego zabójstwa "Bin Ladena" 1 maja i obejmowała próbę przejęcia lub zniszczenia przez Siły Specjalne USA strategicznych obiektów jądrowych Pakistanu, pozostawiając ten kraj bezbronnym. Anglo-Amerykanie zostali w tej sprawie powstrzymani przez wystosowane w porę chińskie ultimatum, mówiące o tym, że Pekin będzie traktować atak na Pakistan tak samo jak atak na chińskie terytorium. To w dużej mierze zaszachowało Chiny i Waszyngton aż do dziś. Jednak w następstwie nowego zainscenizowanego ataku pod fałszywą flagą, za który obwiniono by Pakistan, byłoby możliwe aby Anglo-Amerykanie powrócili do tej sprawy ze zwiększonym potencjałem szantażu wobec Chińczyków.

Amerykańsko-brytyjski atak na Syrię w rozsypce.
Na Bliskim Wschodzie anglo-amerykańskie elity postawiły wszystko na udany przemarsz kolorowych rewolucji, popartych atakami militarnymi NATO, prowadzącymi do obalenia większości istniejących w świecie arabskim reżimów. Syria stanowi jak dotąd najpoważniejszy test dla tej nowej anglo-amerykańskiej doktryny strategicznej. Dla Anglo Amerykanów Stosunkowo prostym było zdestabilizowanie i obalenie rządów Tunezji i Egiptu, zważywszy, że państwa te znajdowały się już w Anglo Amerykańskiej sferze wpływów.

Pilna potrzeba NATO zaatakowania Syrii.
Libia okazała się znacznie trudniejszym orzechem do zgryzienia, i NATO, mimo zastosowania brutalnej ludobójczej siły militarnej, jeszcze go nie rozłupała. Ze względu na wyjątkowe zdolności Kadafiego do walki, długa wojna w Libii stała się ochroną dla Syrii przed drugą fazą planowanego przez NATO ataku. W międzyczasie wojska syryjskie poczyniły znaczne postępy w tłumieniu zbrojnej rebelii przeprowadzanej przez szwadrony śmierci i zbrojne gangi lojalne wobec stworzonego przez brytyjski wywiad Bractwa Muzułmańskiego. Optymalny czas dla NATOwskiej inwazji na Syrię miał miejsce dwa miesiące temu, ale okazało się to niemożliwe, ponieważ zbyt wiele ograniczonych zasobów wojskowych zostało związanych na froncie libijskim. Wkrótce w Syrii pozostanie niewiele jednostek Bractwa Muzułmańskiego, które NATO mogłoby przyjść i ratować.
Atak terrorystyczny pod fałszywą flagą mógłby jednak natychmiast zmienić to równanie przez stworzenie politycznych warunków, w których Obama mógłby skutecznie wymusić na Kongresie i Europie zwiększone zasoby wojskowe do przeprowadzenia bezpośredniego ataku na Syrię. To z kolei może uwikłać NATO w otwartą wojnę nie tylko z Syrią, ale również z Hezbollahem i Iranem. Jeżeli ktoś myśli o wojnie światowej, rozwijającej się w sposób zbliżony do wojny trzydziestoletniej w Europie (1618-1648), to możemy zobaczyć właśnie taki rozwój konfliktu.

Odizolowany Izrael staje w obliczu wrogości Turcji i żądań państwowości dla Palestyny.
Kolejnym czynnikiem zaostrzającym sytuację jest trwający wewnętrzny kryzys polityczny w Izraelu i zwiększenie jego międzynarodowej izolacji. Zaraz po rocznicy 11 września Zgromadzenie Ogólne ONZ zbierze się w Nowym Jorku. Przeprowadzona zostanie na nim zdecydowana próba przez Autonomię Palestyńską do określenia swego istnienia jako suwerennego i niepodległego państwa członkowskiego ONZ. Próba ta znajdzie poparcie przytłaczającej większości krajów na całym świecie. Jest całkiem możliwe, że Zgromadzenie Ogólne zatwierdzi palestyńskie żądanie. Przy próbie zablokowania państwowości palestyńskiej odosobnionym wetem w Radzie Bezpieczeństwa, Stany Zjednoczone staną w obliczu upokarzającej izolacji. Arabia Saudyjska oświadczyła, że taki wynik doprowadzi do katastrofy w stosunkach amerykańsko-saudyjskich.

Czy Turcja odmówi odegrania roli amerykańsko-brytyjskiej marionetki-kamikaze w Syrii?
Dalsze komplikacje wiążą się z Turcją. Zgodnie z wymarzonym anglo-amerykańskim scenariuszem Turcja powinna już dawno zaatakować Syrię pod pretekstem powstrzymania napływu uchodźców przez wspólną granicę z Syrią. Przez pewien czas wyglądało na to, że Turcy rzeczywiście przyjmą rolę marionetki-kamikaze przeciwko Syrii w służbie Londynu i Nowego Jorku. Ale na razie wygląda na to, że Turcja się wstrzymała. Zamiast inwazji na Syrię Turcja jest obecnie zaangażowana w starcie dyplomatyczne na wysokim szczeblu z Izraelem, co jest o wiele bardziej sensowne z punktu widzenia jej interesów i polityki wewnętrznej - zwiększając presję na desperatów z reżimu Netanjahu. Wszystko to dzieje się w momencie, kiedy pół miliona Izraelczyków demonstruje na ulicach, aby pokazać swój sprzeciw wobec militaryzmu i ekonomicznych cięć Netanjahu.

Sojusz turecko-egipski?
Istnieją doniesienia o możliwym sojuszu pomiędzy Egiptem i Turcją, który byłby najbardziej niepożądanym w USA, Wielkiej Brytanii i Izraelu. Egipcjanie, ze swej strony, stali się nieco mniej podporządkowanymi sąsiadem Izraelczyków na półwyspie Synaj, zwłaszcza po tym jak kilku żołnierzy egipskich zostało zabitych przez izraelskie bombardowania Strefy Gazy.

Iran: Ruszyła elektrownia atomowa w Bushehr.
W tle tego wszystkiego irański program nuklearny robi ciche postępy. Elektrownia atomowa Bushehr została uruchomiona, produkując energię elektryczną dla krajowej sieci energetycznej Iranu. The Washington Post, powołując się na wrześniowy raport Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu, twierdzi, że irański program nuklearny stanowi "przyćmione niebezpieczeństwo." W wydaniu z 6 września, dokument stwierdza, że Iran zaczął korzystać z nowych i bardziej zaawansowanych wirówek do wzbogacania uranu i że dokonywany jest szybki postęp w przenoszeniu istniejących wirówek do dużego podziemnego ośrodka znajdującego się pod górą w pobliżu Qom, co czyni je wszystkie odpornymi na atak militarny z zewnątrz. Przedłużająca się kampania zamachów na irańskich naukowców nuklearnych, jak się wydaje, nie jest skuteczna w hamowaniu postępów programu. Gorączkowe wyobrażenia imperialistycznych planistów wojskowych mogą zatem zbliżać się do punktu bez odwrotu w kwestii ataku na Iran.

Neokonserwatywny bonapartysta Petraeus kieruje teraz CIA.
W miniony wtorek generał David Petraeus przejął kontrolę nad Centralną Agencją Wywiadowczą Stanów Zjednoczonych. Petraeus od dawna uważany był za ulubionego bonapartystę neokonserwatywnej frakcji a jego wybór jest dla nich sposobem na powrót do władzy. Petraeus realizuje unię personalną pomiędzy Pentagonem a CIA, dwóch filarów jego przewidywanej przyszłej autorytarnej prezydentury. Jeśli elita rządząca USA zdecyduje się pozbyć Obamy, zobaczymy rozjaśnienie gwiazdy Petraeusa kosztem "bandy oszołomów" wypełniających obecnie obóz Republikański, który jest "najsłabszy od 1940 r.," według słów Johna Weavera.
 
Tłumaczenie: davidoski, www.bankowaokupacja.blogspot.com


Link do oryginalnego artykułu: LINK