Prison Planet

Wspólne dla wszystkich wyzwanie zawiera się w toku obecnej transformacji globalnej polityki.

Zacznę od trzech ogólnych twierdzeń, następnie krótko omówię każde z nich i skonkluduję skromną propozycją.

- Po pierwsze, pokój na świecie nie jest zagrożony przez utopijny fanatyzm, jak to miało miejsce w XX wieku, ale przez burzliwą złożoność zawierającą się w nieprzewidywalnym zjawisku globalnego przebudzenia politycznego;

- Po drugie, wszechstronny i trwały postęp społeczny jest bardziej osiągalny przez demokratyczne uczestnictwo niż przez autorytarną mobilizację;

- Po trzecie, w naszych czasach globalna stabilność może być promowana tylko poprzez współpracę na większą skalę, a nie poprzez imperialną dominację.

XX wiek był zdominowany przez fanatyczne ideologiczne próby przebudowy społeczeństwa wykorzystujące brutalne totalitarne metody realizowane na podstawie utopijnych planów. XX wieczna Europa zrozumiała najlepiej jaki jest ludzki koszt takiego uproszczonego i aroganckiego ideologicznego fanatyzmu. Na szczęście, dzisiaj, z wyjątkiem niektórych bardzo rzadkich przypadków, takich jak Korea Północna, jest mało prawdopodobne, aby nowa na dużą skalę próba utopijnej inżynierii społecznej mogła się pojawić.

To w dużej mierze dlatego, że w XXI wieku, po raz pierwszy w historii ludzkości, cały świat jest politycznie przebudzony. Ludzie świata są zniecierpliwieni, są ze sobą połączeni, są rozżaleni o ich względny niedostatek społeczny i coraz częściej odrzucają autorytarną mobilizację polityczną. Wynika stąd, że demokratyczne uczestnictwo jest na dłuższą metę najlepszą gwarancją zarówno postępu społecznego jak i stabilności politycznej.

Jednak na arenie międzynarodowej, połączenie rosnących aspiracji populistycznych i nieodłączne trudności kształtowania wspólnej, globalnej odpowiedzi na kryzys polityczny i gospodarczy grozi międzynarodowymi niepokojami, na które nie tylko Niemcy, ani sama Rosja, ani sama Turcja, ani same Chiny, ani same Stany Zjednoczone nie mogą ustanowić skutecznej reakcji. W rzeczy samej, potencjał globalnego kryzysu - przypadkowo z pojawieniem się nowych zagrożeń dla powszechnego dobrobytu, a nawet przetrwania człowieka - może być skutecznie podjęty jedynie w szerszych ramach współpracy w oparciu o bardziej rozpowszechnione wartości demokratyczne.



Podstawowym faktem jest to, że współzależność nie jest sloganem, ale opisem w coraz większym stopniu naglącej konieczności. Ameryka zdaje sobie sprawę, że potrzebuje Europy jako globalnego sojusznika, że współpraca z Rosją daje wzajemne, rozszerzające się korzyści, że gospodarcze i finansowe współzależności z szybko wzrastającymi Chinami mają specjalną wrażliwość polityczną, że związki z Japonią są ważne nie tylko we wzajemnych relacjach, ale dla dobrobytu regionu Pacyfiku. Niemcy zobowiązały się do bardziej zjednoczonej Europy w ramach UE i do bliskich powiązań przez Atlantyk z Ameryką, w tym kontekście można bezpiecznie rozwijać wzajemnie korzystną współpracę gospodarczą i polityczną z Rosją.

Turcja, która rozpoczęła prawie 100 lat temu swoją społeczną i narodową modernizację, z Europą w dużej mierze będącą dla niej wzorem, nabiera większej regionalnej roli jako państwo dynamiczne gospodarczo i politycznie demokratyczne a także jako członek sojuszu atlantyckiego, jak również dobry sąsiad Rosji. Rosja, uznaje, że jej modernizacja i demokratyzacja wzajemnie się uzupełniają i są niezbędne dla jej ważnej roli na świecie, również w dążeniach do szerszej współpracy z Europą, z Ameryką i całkiem naturalnie z dynamicznym sąsiadem na wschodzie- Chinami.

Nadszedł już czas aby przełożyć wartości i interesy, które nas łączą w bardziej wszechstronne związki. Wymaga to szerzenia prawdziwego pojednania między narodami w przeszłości skłóconymi.

Unia Europejska nie byłaby możliwa, gdyby nie przemyślane wysiłki podjęte przez Francję i Niemcy - nie tylko na szczeblu oficjalnym, ale przede wszystkim między ich obywatelami - w celu wspierania rzeczywistego i głęboko zakorzenionego pojednania narodowego. UE nie mogła by przejąć Europy Środkowej gdyby nie niedawna podobnie wytężona praca prowadzona między Niemcami i Polakami.

Turcja i Rosja, będące wrogami w przeszłości, teraz są dobrymi sąsiadami, podobnie Turcja i UE są zaangażowane w skomplikowane negocjacje na temat wzajemnych korzystnych relacji. Jeszcze szersza Europa nie może powstać bez szerokiego pojednania pomiędzy Polakami i Rosjanami. Podobnie jeszcze większe ramy współpracy mogą powstać gdy Ameryka i Rosja rozszerzą współpracę, wykorzystując fakt, że na poziomie ludzkim nigdy nie było żadnych naprawdę silnych animozji pomiędzy Amerykanami i Rosjanami.

W każdym razie, musimy zmierzyć się z rzeczywistością, w której w nadchodzących dekadach, na większą skalę współpraca między regionami będzie niezbędna do globalnego dobrobytu.

Mapa regionów opracowana przez Klub Rzymski, realizowana przez politykę Z. Brzezińskiego.
Region 5 jest już budowany przez administrację Putina:


Trwający proces formułowania wraz z głównymi dynamicznymi graczami z zaludnionych państw azjatyckich - głównie Chin, wcześniej Japonii, a wkrótce Indii i Indonezji - jak również coraz bliżej współpracujących Azjatyckich organizacji międzypaństwowych- wszystkie odzwierciedlają korzyści dużej skali współpracy wśród regionów świata. W rzeczywistości, im więcej będzie współpracy regionalnej w Azji, tym mniej prawdopodobne jest powtórzenie bolesnej historii Europy XX wieku - jak również jest bardziej prawdopodobna szersza współpraca między nowym Wschodem i Zachodem.

Formułujący się nowy Wschód:


Potencjał takiej współpracy sugeruje również, że jeśli nowe poważne konflikty będą zażegnane, to w nadchodzących dekadach obecnie politycznie przebudzeni ludzie świata będą w końcu w stanie współdzielić uniwersalną kulturę polityczną, w której globalna współpraca zostanie wzmocniona - choć z pewnymi nieuniknionymi różnicami lokalnymi - poprzez konstytucyjnie demokratyczne zasady. Japonia, Korea Południowa i Indie są przykładami światowego potencjału dla międzykulturowej demokratycznej uniwersalności. Jest istotnym aby wskazać taki bardziej optymistyczny obraz, zwłaszcza w obliczu obecnej skłonność do angażowania się w historyczny pesymizm. Nadszedł również czas aby myśleć konkretnie i praktycznie w kategoriach geopolitycznych, w jaki sposób możemy krok po kroku przejść do instytucjonalizacji takiej bardziej obiecującej przyszłości.


Link do oryginalnego artykułu: LINK


(przypis prisonplanet.pl
To jest typowy test ukazujący dwulicowość elit anglo-amerykańskich. Obecnie są oni zaangażowani w rewolucje obejmujące Bliski Wschód, Afrykę północną, wojnę w Iraku, Pakistanie, Afganistanie, wojnę w Libii, wojnę ekonomiczną z Europą. W tym samym czasie Pan Brzeziński mówi o pojednaniu i budowaniu współpracy oraz uniwersalnej kulturze politycznej....

Z. Brzeziński realizuje swoją politykę głównie przez instytucje globalistyczne. Jedną z nich jest Komisja Trójstronna założona przez Davida Rockefellera. Jej ramieniem w Polsce jest Andrzej Olechowski (Wiceprzewodniczący Komisji Trójstronnej na Europę i założyciel PO), z którym współpracowali lub współpracują Janusz Palikot (członek komisji, między innymi dlatego mógł robić co chciał w PO, a obecnie dostał własną partię pod komendę), Wanda Rapaczyńska (Prezes Zarządu, Agora), Jerzy Baczyński (redaktor naczelny tygodnika Polityka), Marek Belka, Jerzy Koźmiński, Zbigniew Wróbel (prezes PKN Orlen), Tomasz Sielicki, Sławomir Sikora, Jerzy Sito, o. Maciej Zięba.
Lista komisji trójstronnej. Pobierz PDF 

Ci ludzie realizują w Polsce plan powstania rządu światowego czego konsekwencją będzie upadek Polski , wcielenie jej do regionu 5 i zniewolenie wszystkich obywateli. Więcej pod tym linkiem: LINK
przypis prisonplanet.pl)