Prison Planet

Nowy Porządek Świata jest doprawdy starym konceptem obecnym przez ostatnie stulecia. Nabrał on jednak coraz wyraźniejszych zrębów wraz z rozwojem Imperium Brytyjskiego, konkretyzując się wraz z jego rozpadem i przejściem w brytyjską Wspólnotę Narodów. Pod koniec XIX wieku z powodów ekonomicznych i militarnych Imperium nie było już w stanie dłużej funkcjonować jednak marzenie o globalnym rządzie powodowało działaniami wszystkich byłych Dominiów imperium. Przy wycofywaniu Imperium w każdym kraju zostały powołane tak zwane grupy Okrągłego Stołu angażujące najbardziej wpływowe osoby z dziedziny finansów, polityki, czy obronności. Te grupy powoli zaczęły przekształcać się w ramach Królewskiego Instytutu Spraw Zagranicznych RIIA w półtajny motor napędowy do budowy Wspólnoty Narodów będącej z kolei narzędziem do budowy globalnego rządu. To czego Imperium Brytyjskie nie było w stanie osiągnąć siłą zaczęło być realizowane w sposób tajny przez prywatne instytuty RIIA, które dziś swym zasięgiem obejmują dosłownie wszystkie kraje świata.

Królewski Instytut Spraw Zagranicznych publikował raporty z międzynarodowych spotkań skąd można czerpać nieograniczoną wiedzę co do omawianych tam zagadnień i które niezbicie udowadniają powyżej zarysowane przejście pomiędzy imperialnymi formami (Brytyjskie Imperium-Wspólnota Narodów-Rząd Globalny) jak również pracę tych półtajnych organizacji i ich cele. Poniżej publikujemy wybrane cytaty z publikacji “Brytyjska Wspólnota Narodów i Przyszłość.” “Spotkanie w Sydney, 3-17 wrzesień, 1938. Przebieg drugiej nieoficjalnej konferencji ds. relacji brytyjskiej wspólnoty narodów.” wydanej w 1939r., przez Oxford University Press. (British Commonwealth Relations: Proceedings of the First Unofficial Conference at Toronto, 11-21 september, 1933. Edited by Arnold J. Toynbee. London: Oxford University Press.) Podsumowanie spotkania opublikowane zostało pod wspólnym patronatem: Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Kanadyjskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Australijskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Nowej Zelandii Instytutu Spraw Międzynarodowych, Południowej Afryki Instytutu Spraw Międzynarodowych i Indyjskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Sponsorami konferencji byli Carnegie Corporation of NY i Rhodes Trustees.

Ewolucja Imperium.
Książka omawia wiele obszarów Imperium Brytyjskiego, z których jednym był proces przechodzenia z imperialnej okupacji do edukacji elit związanych z Imperium by dalej działali oni niezależnie w jego ramach jako Wspólnota Narodów. W rozdziale "Przyszłość wspólnoty w odniesieniu do porządku światowego", na stronie 236. czytamy: “Na ostatniej sesji Komisji dyskusja poruszyła już podnoszony na poprzednich spotkaniach ale nie w pełni zbadany problem: relacji Wspólnoty do systemu ładu światowego i charakteru takiego systemu. Otwierający mówca członek z Irlandii przedłożył przed konferencją swoją koncepcję w następujących kategoriach:
Brytyjska Wspólnota rozwija się a Imperium Brytyjskie się zmniejsza. Wierzę, że celem zarówno Imperium jak i Wspólnoty jest to by jak tylko niektóre ludy obecnie w Imperium albo jako kolonie, protektoraty albo nie w pełni samorządne podmioty, takie jak Indie, staną się w pełni dojrzałe do samorządności, to kompletna autonomia będzie i musi być im przyznana. Innymi słowy opuszczą one Imperium i wejdą do Wspólnoty jako wolne narody."

W odniesieniu do Indii i Birmy: "Filozoficzny- I nie wstydzę się by stwierdzić, święty cel stojący za tą ligą wolnych ludzi jest taki, że bez rozróżnienia na rasę, kolor czy poglądy przyznane im będą kompletne instytucje demokratyczne gdy będą gotowi je otrzymać. (s 237) […] Ludzie zdolni do samorządności ale będący pod kuratelą Imperium, dojrzeją, opuszczą Imperium i wstąpią do Wspólnoty Narodów. Prawdopodobnie nie będziemy musieli czekać na to ukoronowanie przed nastaniem większej federacji, która z kolei, jak mamy nadzieję, rozwinie się w jedność rządów dla całej ludzkości, co jest marzeniem otwierającego mówcy. Mam nadzieje, że wyraziłem moją koncepcję jasno. Na Wielkiej Brytanii spoczywa obowiązek doprowadzenia podległych terytoriów, kolonii i protektoratów do punktu, w którym samorządne instytucje mogą im być przyznane, staną się autonomiczne i przyłączą się do Wspólnoty Narodów. Gdy ten proces zostanie zakończony, lub nawet wcześniej, Wspólnota Narodów będzie mogła być zamieniona na szerszą federację wolnych ludzi.”

I dalej na str 250. “Negatywne unikanie wojny, jest jednak niewystarczające, czy to dla polityki zagranicznej pojedynczego kraju czy połączonego z Imperium. Zatem Konferencja wkrótce zmierzyła się z pojęciem porządku światowego. Tak długo, powiedział Nowozelandczyk, jak możemy szczerze wierzyć, że polityka Wielkiej Brytanii jest aktywnie motywowana chęcią demokratycznego porządku światowego, możemy w pełni i chętnie współpracować. Status dominiów, zaobserwował kanadyjski delegata, był współczesny względem funkcjonującego kolektywnego systemu. Jakie powinniśmy mieć obecnie nowe pojęcie Wspólnoty, spytał, teraz gdy Liga została zburzona jako instrument kolektywnego bezpieczeństwa? Jego koncepcja to praca razem w grupie wraz z innymi krajami by ustanowić prawdziwy porządek światowy.”

Omawiano także odzyskanie Stanów Zjednoczonych, i wciągnięcie ich w proces budowania globalnego systemu. Na str 261 czytamy ”Kilku delegatów czuło problem porządku światowego jako ściśle powiązanego ze wzmocnieniem przyjaznych stosunków, co do których wszyscy się zgodzili, iż są konieczne między narodami Wspólnoty Brytyjskiej i Stanami Zjednoczonymi. Kanadyjczyk mówił o paradoksie, że podczas gdy udział w zbiorowym bezpieczeństwie był niemożliwy dla Stanów Zjednoczonych, to ich współpraca może być znacznie łatwiejsza do osiągnięcia, a ich podejrzliwość co do polityki brytyjskiej mniej dotkliwa, gdy zostanie skierowana na przestrzeganie zasady kolektywnego bezpieczeństwa i porządku światowego. Jednym ze wskazań działania na rzecz porządku światowego i łączenia w ligę demokratycznych państw przeciwko dyktaturom jest zaznaczenie, że Stany Zjednoczone i Wspólnota mają wielki wspólny interes w tym, że filozofia nazistowska oznaczała śmierć dla nich obojga.”



Tworzenie Bloków.
Kolejnym istotnym elementem polityki budowania Rządu Światowego, omawianym na tym spotkaniu była regionalizacja i budowa bloków Unii Europejskiej, Pan-Amerykańskiej Unii i Pan-Azjatyckiej Ligi. Na stronie 163 książki czytamy “Ale pojawiło się pytanie czy Wielka Brytania, pośród szybkich koncesji i wycofywania się powinna mieć zawsze na widoku budowanie świeżego porządku świata jako następnego kroku? Delegat ze Zjednoczonego Królestwa związany z ruchem laburzystów [komuniści] odpowiedział twierdząco rzucając wyzwanie:
"Brytyjczycy-i mówię za ludzi, z którymi jestem blisko związany- obawiają się w tym momencie ataku z Kontynentu i wierzą, że powinniśmy zwiększyć nasze bezpieczeństwo. Po tym jak w świadomości Brytyjczyków pojawi się poczucie bezpieczeństwa elektorat powróci i będzie silnie walczył o światowy porządek, i będzie nam miło przywrócić uczucie, że jesteście z nami."

Ten sam delegat również wyraził punkt widzenia członka otwierającego konferencję w nieco innej formie:
"Myślę ... że każdy rozpad Imperium Brytyjskiego doprowadzi do walki oraz, że łatwiej jest budować porządek świata mając jedną trzecią świata w ramach jakiejś formy współpracy niż cofając się. Taka jest rzeczywistość, i uważam jako ten który już od ponad trzydziestu lat propaguje Stany Zjednoczone Europy, że jedyną nadzieją na rozwiązanie problemów świata jest umożliwienie integracji Europy.”

I ponownie na str 295 pojawia się podobna sugestia co do przyszłości Europy: “Świat musi zrozumieć fakt, że wielkość kraju nie determinuje jego wartości dla świata. Uważał, że musi być znaleziony jakiś sposób na polityczną i ekonomiczną integrację Europy, bez niszczenia kulturalnej i narodowej indywidualności.”

Str 262. "Podczas gdy niektórzy delegaci zwrócili uwagę na zwiększenie partycypacji Stanów Zjednoczonych w międzynarodowych działaniach i organizacji to kanadyjski członek Konferencji twierdził, że złamanie politycznej strony Ligi sprawi, iż amerykański udział w odnowionej Lidze będzie mniej prawdopodobny, i że droga powrotna szła przez łączenie różnych kooperatywnych regionalnych lig o podobnym charakterze, w tym, bez wątpienia pan-Amerykańskiej Unii. [...] Podano specyficzne zastrzeżenia co do tego kierunku, ale znaczenie generalnego tematu zostało zaznaczone uwagą indyjskiego delegata, że jego kraj będzie jednym z elementów formułowanej pan-azjatyckiej ligi, i że w końcu "w przypływie rozsądku", byłoby możliwe zintegrowanie regionalnych lig."

Str 278. "Co więcej, wielu widziało ewentualną przyszłą absorpcję obcych państw poprzez proces asymilacji a nie włączenia. Wspólnota jest miniaturowym światem, zawierającym narody każdego koloru i ze wszystkich kontynentów. Realizując własne przeznaczenie, świat, którego jest częścią będzie borykał się z tymi samymi problemami na większą skalę. W stwierdzeniu użytym przez członka Konferencji na spotkaniu publicznym konferencja sama skonkludowała; Wspólnota powinna być przykładem dla świata, czym miałby być świat. Czy tak trudno jest sobie wyobrazić, że stopniowo Wspólnota i te części świata, które dokonały postępów w zakresie sztuki samorządności ulegną asymilacji? Porządek Wspólnoty jest jak możemy przypuszczać jedynie ścieżką do porządku światowego. Rozmowy konferencyjne sugerowały, że stopniowa asymilacja może się odbywać w sferze gospodarczej jak również w sferze politycznej. Czy Wspólnota powinna trwać dalej czy przeminąć po tym jak wypełni się jej przydatność, byłoby poddane pod dyskusję przyszłej Konferencji Brytyjsko Wspólnotowych Relacji."

W rozdziale ”Krzyżowanie ras”, na stronach 216-217 Komisja omawiała potrzebę eksperymentów na ludziach. Dokładnie rzecz ujmując wpływu mieszania się ras z różnych krajów i kontynentów. Dla przykładu by odpowiedzieć na pytania czy człowiek z zacofanych narodów łączący się z człowiekiem europejskim będzie nadal posiadał adekwatne dla planujących cechy. Jak czytamy na str 217 “Jeden z mówców odniósł się do eksperymentu mieszania ras, który odbył się na wyspach Pacyfiku i Honolulu ale stwierdzono, że biologiczne dowody były nierozstrzygające.” Generalnie w całej publikacji przewija się temat kwot emigracyjnych pomiędzy krajami Wspólnoty Narodów z planami na kolejne dziesięciolecia.

Co więcej, w publikacji (na rok przed atakiem Niemiec na Polskę) rozpatrywano, iż integracje, przynajmniej kontynentu europejskiego, będzie można przeprowadzić po kolejnej wojnie i rozpatrywano kto wojnę tę może wygrać jak również zaangażowanie się Stanów Zjednoczonych w wojnę z Japonią. Na stronie 276 czytamy “Jeden z delegatów, z niepodważalnym realizmem powiedział, że przyszłość Wspólnoty będzie zależeć od wyniku kolejnej europejskiej wojny. Kilku innych, jednak, i nawet on sam, było gotowych spekulować co do wyniku gdyby wybuchła wojna w europie.” Na stronie 223 poruszono sprawę Ameryki “Mógł sobie wyobrazić powstającą sytuację w której Dominia mogą być zaangażowane w wojnę bez angażowania innych części- na przykład, konflikt między Japonią a Stanami Zjednoczonymi, w który może zostać zaangażowana Kanada.”



Rząd Światowy.
W publikacji oczywiście cały czas przewija się omawianie ostatecznego celu jakim jest globalny Rząd Światowy, w którym uczestniczą wszystkie podbite, pozbawione suwerenności przez system brytyjski kraje.
Na stronie 211 czytamy “Dyskusja na temat Sądu Haskiego kazała więc powrócić do szerszego pytania o "porządek światowy". Podczas pracy Komisji powtórzona została potrzeba pracy w kierunku takiego porządku jako nieodzowne tło kooperacji Wspólnoty. Jeden z Australijskich mówców zaprzeczył jakoby w obecnej cywilizacji taki porządek był możliwy czy pożądany. Był bardziej za regionalnymi zgrupowaniami. Jednak generalna dyskusja ostatecznie przyjęła cel za oczywisty angażując się w rozpatrywanie działań w tym kierunku. Główna dyskusja na ten temat została rozpoczęta energicznym apelem wzmocnienia obecnej struktury Ligi [Narodów]. Jeśli Liga ma być efektywna to musi być oparta o następujące pryncypia: rezygnacja z narodowej suwerenności, tworzenie wspólnej obrony, ekonomicznej kooperacji, i rozwoju mechanizmów dla pokojowych zmian.”

Str 259. "Z jednej strony, byli tacy, którzy uważali, że bez siły ma miejsce anarchia; że bez zaufania w odniesieniu do kolektywnego bezpieczeństwa pokojowa zmiana staje się walką o władzę. Z drugiej strony byli tacy, którzy orzekli, że do momentu kiedy nie zostanie osiągnięte pełne rozbrojenie nie będzie osiągnięta Liga oparta o automatyczne kolektywne bezpieczeństwo."



Str 260. "Nie wydaje się jednak, iż zaistniał jakikolwiek sprzeciw co do jednego zdania: że ewentualny porządek światowy zawiera ingerencję w suwerenność narodową, i że musi to być powolny i trudny biznes. Był to bardzo ważny punkt w związku z przyszłością samej Wspólnoty Narodów; jeśli wysiłek w kierunku porządku światowego jest czynnikiem jednoczącym Wspólnotę, i jeśli kompletna suwerenność narodowa jest przeciwieństwem w stosunku do porządku światowego to pełna suwerenność narodowa nie może być niczym więcej jak fazą przejściową stosunków w samej Wspólnocie."

Str 229. “Otwierający konferencję mówca jak twierdzi został zapytany co rozumie przez światowy porządek:
- Mam na myśli rząd światowy [odparł] i jestem absolutnie przekonany, że on nadchodzi. Mam na myśli prawdziwy rząd. Wiem, że jest to boskie, odległe wydarzenie; ale je zobaczymy, jeszcze nie teraz; musimy je ujrzeć, ale nie teraz. Moim marzeniem jest to, że są rzeczy, które możemy zrobić teraz aby do niego doprowadzić, i że Brytyjska Wspólnota Narodów jest środkiem do osiągnięcia tego celu.”

Str 241. "Dyskusja nad tym zagadnieniem ujawniła dwa kierunki myślenia na Konferencji. Jednym z nich było zdanie otwierającego mówcy pierwszej sesji Komisji, dla którego światowy ład i rząd światowy były nierozłączne. Obiektem ludzkiej egzystencji powinno być wytworzenie w każdym człowieku poczucia obowiązku względem innych. Aby tego dokonać polityczny system musi realizować to poczucie obowiązku. Narodowa Wspólnota czyniła to ale jedynie w odniesieni do rodaków. Międzynarodowe poczucie obowiązku, które doprowadziło by do stworzenia międzynarodowego prawa mogło by być realizowane i rozwijane w międzynarodowej Wspólnocie. Fragmentacja społeczności ludzkiej na suwerenności narodowe oznacza międzynarodową anarchię."



Str 242. "Duży nacisk Konferencji został położony na rozszerzenie wolności poszczególnych członków Wspólnoty i nie było to zaskoczeniem; wolne instytucje działają najlepiej w małych obszarach, gdzie warunki psychologiczne są przyjemne. Czy istnieje w nich, zapytał, pośrednia droga między lokalną niezależnością i rządem światowym? Uważał, że istnieje i widział go w systemie ładu światowego, w przeciwieństwie do systemu światowego rządu. To co będzie wymagane od obywatela w ramach takiego systemu będzie nie kompletnym przeniesieniem jego lojalności na rząd światowy, ale jedynie na tyle ducha publicznego by realizować zobowiązania wobec specjalnego naczelnika."



Podsumowanie.
Jak widzimy z publikacji tej jasno wynika fakt istnienia dalekosiężnego planu budowy globalnego brytyjskiego imperium poprzez nieformalne zrzeszenia, pakty, budowanie bloków państw i następnie rozbrojenie i odebranie suwerenności państwom narodowym w procesie formowania rządu światowego. Po ponad 70 latach od tej publikacji i sformułowaniu tych celów proces budowania bloków i międzynarodowej integracji jest wszechobecny i wciąż wdrażany w życie przez tą samą grupę Królewskiego Instytutu Spraw Zagranicznych mającego swe odziały w każdym kraju na świecie.


 
Kończąc ten krótki artykuł możemy zacytować raz jeszcze ustęp z publikacji “Podobnie jak Wspólnota jest mikrokosmosem całego świata i wydaje się prawdopodobne, że postęp w kierunku porządku światowego będzie podążał podłóg podobnych linii, bez sztywnej i uniwersalnej maszyny do zabezpieczania współpracy zarówno we wzajemnej obronnie jak i pokojowym rozwiązaniom. W marszu ku ładowi światowemu, Brytyjska Wspólnota, jeśli przeżyje, z pewnością będzie w jego awangardzie; dyskusja pokazała co najmniej jedną rzecz bardzo jasno- że Wspólnota nie może przedłużyć swojego życia jako celu samego w sobie, lecz tylko jako środek do jeszcze większego celu. Jak wyrazić ten cel jest być może tylko kwestią słów, a nie fundamentalnej wiary. Niektórzy członkowie Konferencji Sydney nazwali go "światowym porządkiem”, inni "dobrym życiem"; niektórzy mówili o konstruktywnym światowym obywatelstwie lub braterstwie ludzi; jeszcze inni używali słowa, które mogłyby służyć jako motto zarówno dla Wspólnoty jak i dla światowego porządku, o którym on i jego towarzysze marzyli: "by rozwijać w każdym obywatelu poczucie obowiązku wobec innych ludzi". (str 279)




Cytowane strony z publikacji: Plik PDF


|  Anglo- Amerykański establishment.  |  Kto rządzi światem. Wykład Stanleya Monteitha, Braterstwo Mroku.   |  Nowy Porządek Świata a sprawa Polska.  |  Nowy Porządek Świata administracji Obamy.   |  Film: "Endgame"  |  A teraz rząd światowy.   |  2025- Globalny rząd. Raport NIC i ISS.   |  Rząd światowy według Scientific American!   |  Film: Niewidzialne imperium - Nowy porządek świata zdefiniowany.  |  Wyzwania dla globalnego rządu w 2013.   |  Baza udokumentowanych projektów globalistów.   |  Australijski Senator Bob Brown wzywa do ustanowienia Światowego Rządu.   | Pierwsza Globalna Rewolucja. Czyli kto wymyślił problem CO2.  |  Raport z Iron Mountain. Co powinieneś wiedzieć o formującym się nowym świecie.   |  ONZ: Wielka technologiczna transformacja.   |  Solana: Efektywne globalne zarządzanie (czytaj- globalny rząd) musi być celem ludzkości.  |  Przyszłość urządzeń mobilnych. |  Nowy Porządek Świata. Spojrzenie w niedaleką przyszłość.  |  Wielka Globalna Transformacja.   |